Ik zie…

Voor mijn werk rij ik langs de dijk richting Elburg. Voor dat stuk heb ik de verrekijker mee.
Als ik daar rond twaalf uur rij neem ik de vrijheid om af en toe te stoppen en naar de vogels te kijken. Het eenden rijk kent prachtige eendjes. Hoewel het merendeel kuifeendjes zijn zwemmen er wilde eenden, futen, tafeleenden tussen die grote groepen eenden. Allemaal juweeltjes om te bekijken. De brilduiker met zijn kopstoterige paargedrag is grappig om te zien, leuk is het ook als ik vertel dat ik nonnetjes heb zien zwemmen en voor iemand die niet veel van vogels afweet, krijg je wel eens een vragende blik. De pijlstaart is ook zo’n prachtig eendje en ik zag er vijf zwemmen, in de buurt van de sluis. Dat zwart/wit/grijs gekleurde eendje met een lange puntige staart is een lust voor het oog en ik wilde het schilderen. Ik had een opvliegende pijlstaart op het doek staan en in de kamer hangen, maar iets klopte er niet aan. Toen ik het zag wat het was, irriteerde het me en ik besloot het opnieuw te schilderen op een ander paneel. Ik zie, ik zie wat u misschien helemaal niet ziet…, maar als ze naast elkaar staan valt het u misschien ook op.