zondag 31 juli 2011

’t Word weer stil…

Hier en daar laat de merel zich nog voorzichtig horen, maar de zanglijster die tot verleden week trouw zijn ochtendzang liet horen bij het bankje in het bos, is daar ook mee gestaakt. Ruim een half jaar moeten we het doen met de roodborst, de winterkoning en de heggemus, die wel het gehele jaar hun zang laten horen .  De gierzwaluwen zijn ook bezig te vertrekken en zo wordt het ook weer stiller in het luchtruim, waar deze luchtacrobaten met gierende snelheid doorheen zoefden. Gelukkig blijft de boerenzwaluw nog wel een poosje langer. Maar een weemoedig gevoel  geeft het wel. Ieder jaargetijde heeft zijn bekoringen, maar mijn favoriet is toch wel de lente, omdat dan het leven in zijn volheid wordt gevierd, waar de vogels  toch wel het duidelijkst  door hun zang aanwezig zijn.
De hei staat op bloeien en ik verwacht dit jaar een mooie heide bloei. Straks ligt er naast ons huis weer een grote paarse vlakte… ook mooi. Het ree begint met zijn bronst en is dan minder schuw en daardoor goed te bekijken. Mijn zoon gaat erop uit dit gebeuren vast te leggen en we krijgen dan via de mail een paar van zijn resultaten te zien. Ach,  het wordt misschien wat stiller wat vogelzang betreft, maar er valt ook nu weer het één en ander te beleven. 

vrijdag 1 juli 2011

Lisa


Het is vandaag haar verjaardag, ze is één jaar, mijn bordercollie  en vanaf eind augustus, verleden jaar is het mijn hond. Pardon, …onze hond, want ze is natuurlijk een familielid geworden op het moment dat wij haar adopteerde. Het is heel bijzonder een relatie met een dier op te bouwen en toen Lisa bij ons kwam dacht ik, door mijn ervaring met onze oude bordercollie, dat het een kat in ’t bakkie was wat opvoeding betreft. Maar Lisa verraste mij door een heel eigen karakter te hebben en dat ik mijn idee toch wat moest bij stellen. Ze is meer border dan mijn ander hond, die erg makkelijk in de opvoeding was, maar Lisa maakt het me niet zo makkelijk. Ik moet meer uit de kast halen, Nu is er bijna dagelijks een programma van “ The Dogwishperer “op TV  en daar kan ik wel wat mee. Het is van belang met de hond om te gaan die bij een hond hoort en duidelijk te zijn. Dat is niet persé streng of hardhandig, maar werken met lichaamstaal en het is wonderlijk hoe goed ze dat verstaat.
Een border is een werker en bij gebrek aan schapen speel ik met haar door haar een frisbee uit de lucht te laten vangen, daar raakt ze steeds bedrevener in. Prachtig om te zien hoe ze zich concentreert op de frisbee. Vandaag is ze dan jarig… hieper de piep…