Storm

De storm die van de week over het land trok, was het onderwerp van gesprek van die dag. Het kreeg zelfs een naam: De Sinterklaasstorm. Waarschuwingen om binnen te blijven kreeg een bevestiging toen er achter het huis uit een grove den een flinke tak waaide. De harde wind heeft ook een  mooi effect, het kan tussen de takken door zingen.  Wanneer een vlagerige wind over het bos trekt ontlokken de takken van verschillende boomsoorten ieder hun eigen geluid uit de wind. De korte naalden van de douglas doet de wind hoog zingen en suizen, terwijl de naalden van de grove den de wind wat laat brommen en de takken van de beuken en de eiken laten de wind bulderen alsof je aan de kust de branding van de zee hoort.  Door de dunne twijgen van de berk ruist de wind neuriënd.
 En wanneer je dit dan in koor hoort, componeert de wind een lied tussen de takken van de verschillende boomsoorten. Daarbij voegt zich dan nog het geluid van ritselend blad op de grond en als je dan stil staat en de wind door het bos hoort gaan op deze manier, dan zit je vooraan bij het orkest van de wind.

  

Herontdekt

Het was vaste prik, we zetten elke zondagmorgen de radio om half acht aan en luisterden naar Ko de Boswachter.
Daarna ging het over in het programma Vroege Vogels. Als ik niet in gelegenheid was om het te beluisteren dan nam ik het op een cassettebandje om het later in de week terug te luisteren. Ik was een trouwe luisteraar en toen viel het opeens buiten beeld. Na jaren lang naar de Vroege Vogels te hebben geluisterd, was het opeens voor mij afgelopen. Door de TV uitzendingen van Vroege Vogels werd ik er weer attent op gemaakt dat elke zondagmorgen het ook op de radio is. Na twintig jaar ‘radiostilte’ heb ik de radio weer afgestemd op Radio 1 en klonk de vertrouwde tune van het radioprogramma weer door de kamer. Maar de hond keek me met haar bruine ogen aan, we moeten toch naar buiten en als vroege vogels zelfs door de bossen zwerven. De jas ging weer aan en naar buiten. Door het nieuwe telefoontje van mijn dochter, kreeg ik haar oude telefoon. Zo’n apparaat waar je foto’s mee kan maken en op internet kan en… radio kan luisteren. Nu loop ik dan op de hei en in het bos met oortjes in naar de Vroege Vogels te luisteren. Ik kan nu mobiel luisteren en door deze herontdekking ben ik tevreden en de hond is ook blij.

Krentenbrood

Op zondagmorgen reed ik met de hond in de auto naar de Arkemener polder, parkeerde de auto bij de dijk en liep met de hond de dijk op. Een boer kwam net van zijn erf afgereden met zijn fiets, zag mij boven op de dijk en riep alsof hij een oude bekende zag “ Hoe is het ermee ? “  en stapte van zijn fiets af.  “Goed en met U “ antwoordde ik en hij was van plan verder te praten, maar daar had ik geen zin in, maar hij ging verder over het weer, dat het nog wat fris was. De weersverwachtingen hadden beter beloofd, antwoorde ik weer, maar dat zit er niet in.  Ik tikte op mijn horloge, het is al half twaalf, we zijn al halverwege de dag. “Niks aan de hand “: zei de boer, “we hebben tot vanavond tien uur licht, er is nog tien en een half uur de ruimte voor de zon ondergaat”. Hij riep zijn hond bij hem en ik zei dat ik even vanaf de dijk naar de vogels ging kijken en hij ging op weg naar de koeien die verderop stonden.
Op de dijk keek ik naar de eenden, een fuut en een paar kuifeenden, een paar wilde eenden zwommen er met kuikens. De weilanden zijn van de week gemaaid en liggen er glad bij, de wind knispert door het riet. Het is aangenaam om hier even te lopen en uit te waaien, ook al is er op dit moment niet veel te zien aan vogels.
Na ruim een half uur was ik weer terug bij de auto en de boer kwam net aanfietsen, stapte weer af om met ons gesprekje verder te gaan waar we een half uur geleden waren gestopt. Mocht hij zich net misschien hebben vergist dat hij met een bekende te maken had, dan is nu het moment om een bekende te maken van elkaar. We hadden het over de wielrenners die in een groepje voorbij kwam over de weg, over de kerk waar hij vanmorgen was geweest. Het ging in de kerk over 1 krentenbrood 13.  Dat is vast een kwinkslag op een bijbel gedeelte en zei hem dat. “U zinspeelt op 1 cor :13, het hoofdstuk van de liefde in de bijbel “. Alsof ik voor een test geslaagd was, glimlachte hij breeduit en zei: “Jij bent er één van ons “.  Geloof werd een gemeenschappelijke grond waarop we stonden en door zijn luchtigheid om de naam van de tekst zo om te vormen naar een krentenbrood, was ons verdere gesprekje ook open en luchtig, met mijn nieuwe vriend.

Boeken zijn geduldig.

“Omgang met planten” een titel van een boek dat al meer dan dertig jaar in de kast staat en bij elke verhuizing telkens weer in het nieuwe huis een plek kreeg in de boekenkast. Maar uit dit boek van Jac. P.Thijsse had ik nooit een letter gelezen. In een column in het blad 'Vogels' werd Thijsse aangehaald en een verwijzing gemaakt dat je verhalen van Thijsse online zou kunnen lezen. Ik probeerde die site te openen, maar het lukte niet en voor ik meer moeite nam om het anders te proberen, bedacht ik me dat ik drie of meer titels van hem in mijn eigen boekenkast had en ik koos voor bovengenoemde titel. Ooit had ik dit boek cadeau gehad, maar vanaf toen is het eigenlijk alleen maar een vulling van de boekenkast geweest. Ik begon te lezen in het boek waarin hij verschillende bloemen in het wild beschreef en dat deed hij op zo’n manier dat het me vanaf het begin boeide. Hij omschreef zijn eigen onderzoek aan de braam en de kamperfoelie en al lezende zag je a.h.w. wat hij deed. Zo beschreef hij de bloem en de stuifmeel van de den ( die op dit moment bloeien ) dat ik me naar buiten haastte om het met eigen ogen te gaan zien wat hij daar in zijn boek omschreef. Iedere week loop ik wel even de boekwinkel in om te zien of er iets nieuws is uitgekomen, maar het boek in mijn eigen kast die in 1979 is uitgegeven, blijkt nog behoorlijk actueel te zijn. Kijk, dan heb ik het cadeau van dertig jaar geleden toch nog uitgepakt door het nu eindelijk te gaan lezen.

Eb en vloed

Deze twee woorden zouden een leuke naam zijn voor twee poezen; Eb & Vloed. Net zoals we vroeger drie jonge katjes die bij ons geboren waren S.V.P. noemde, oftewel : Soep, Vla en Pudding.
Op mijn nachtkastje hangt een spreuk: The morning breeze has secrets to tell. En zojuist kom ik terug van een vroege ochtend wandeling en luisterde wat deze ochtend te zeggen had. De vloed van het leven ‘spoelde’ van alles aan, de zang van de merel hoog in de boom, de zang van verschillende andere vogels, een ontmoeting met een dier op je bospad, soms een ree, heel af en toe een vos en nog zeldzamer een das. Net als bij het strand als het tij dan weer terug trekt, liggen daar op het strand de aangespoelde schatten op het strand, schelpen en ander spul wat de zee op het strand heeft achtergelaten. Zo loop ik dan ook door de bossen te jutten op zoek naar de schatten van deze ochtend. Rustig kuierend door het bos met de verrekijker de omgeving afspeurend, op zoek naar wat er vandaag ‘aanspoelt’.

Paddentrek

Door de aanhoudende kou bleef de paddentrek wat uit, maar vanaf donderdagavond was er wat beweging. Als ik ’s avonds laat met de hond naar buiten ga heb ik een zaklampje bij me om het pad te beschijnen, om niet op een pad of een kikker te stappen. Ik kwam dan weer thuis met handenvol kroeilende padden ik mijn handen die ik dan bij mijn vijver liet. Verstandiger was het om een bakje mee te nemen en op mijn uitlaatronde had ik zo al een stuk of tien kwakers in mijn bakje. Het feest kan beginnen en het knorrende gekwaak van de padden klinkt door mijn tuin en grote stroken dril worden afgezet en de kikkers leggen grote klonten dril in de vijver. Het duurde ook niet lang of mijn zoon lag bij de vijver te fotograferen en dat het resultaat is weer … nou bepaal zelf maar.

Reebok

De afbeelding die m’n zoon liet zien op zijn telefoon waarop een jonge reebok in een prachtige setting te zien was, die hij die ochtend had gefotografeerd. De reebok kijkt recht in de lens en de contouren van de oren en de fluwelen huid om het geweitje spatten van het scherm. Om de kop wat dwarrelend sneeuw en de kop van het dier lijkt te zweven in de afbeelding door de onscherpte in de voor- en achtergrond. “Een soortgelijke foto “zei hij “heb ik ooit van een Duitse fotograaf gezien, ik bedacht me toen dat ik ooit ook zo’n foto zou willen maken. En hier is die dan, vanmorgen op de hei gemaakt” zei hij trots. De foto is prachtig, maar het verhaal erbij maakt hem fascinerend. Hij had de foto al in zijn hoofd en was er al die tijd naar op zoek en vond het vanmorgen. Ik heb de foto als achtergrondscherm op mijn computer mogen zetten zodat ik dagelijks in de reebruine ogen van die prachtige foto van mijn zoon kijk, die voor hem een vervulde droom is.