Op zondagmorgen reed ik met de hond in de auto naar de
Arkemener polder, parkeerde de auto bij de dijk en liep met de hond de dijk op.
Een boer kwam net van zijn erf afgereden met zijn fiets, zag mij boven op de dijk
en riep alsof hij een oude bekende zag “ Hoe is het ermee ? “ en stapte van zijn fiets af. “Goed en met U “ antwoordde ik en hij was van
plan verder te praten, maar daar had ik geen zin in, maar hij ging verder over het
weer, dat het nog wat fris was. De weersverwachtingen hadden beter beloofd, antwoorde
ik weer, maar dat zit er niet in. Ik tikte
op mijn horloge, het is al half twaalf, we zijn al halverwege de dag. “Niks aan
de hand “: zei de boer, “we hebben tot vanavond tien uur licht, er is nog tien
en een half uur de ruimte voor de zon ondergaat”. Hij riep zijn hond bij hem en
ik zei dat ik even vanaf de dijk naar de vogels ging kijken en hij ging op weg
naar de koeien die verderop stonden.
Op de dijk keek ik naar de eenden, een fuut en een paar kuifeenden, een paar wilde eenden zwommen er met kuikens. De weilanden zijn van de week gemaaid en liggen er glad bij, de wind knispert door het riet. Het is aangenaam om hier even te lopen en uit te waaien, ook al is er op dit moment niet veel te zien aan vogels.
Na ruim een half uur was ik weer terug bij de auto en de boer kwam net aanfietsen, stapte weer af om met ons gesprekje verder te gaan waar we een half uur geleden waren gestopt. Mocht hij zich net misschien hebben vergist dat hij met een bekende te maken had, dan is nu het moment om een bekende te maken van elkaar. We hadden het over de wielrenners die in een groepje voorbij kwam over de weg, over de kerk waar hij vanmorgen was geweest. Het ging in de kerk over 1 krentenbrood 13. Dat is vast een kwinkslag op een bijbel gedeelte en zei hem dat. “U zinspeelt op 1 cor :13, het hoofdstuk van de liefde in de bijbel “. Alsof ik voor een test geslaagd was, glimlachte hij breeduit en zei: “Jij bent er één van ons “. Geloof werd een gemeenschappelijke grond waarop we stonden en door zijn luchtigheid om de naam van de tekst zo om te vormen naar een krentenbrood, was ons verdere gesprekje ook open en luchtig, met mijn nieuwe vriend.
Op de dijk keek ik naar de eenden, een fuut en een paar kuifeenden, een paar wilde eenden zwommen er met kuikens. De weilanden zijn van de week gemaaid en liggen er glad bij, de wind knispert door het riet. Het is aangenaam om hier even te lopen en uit te waaien, ook al is er op dit moment niet veel te zien aan vogels.
Na ruim een half uur was ik weer terug bij de auto en de boer kwam net aanfietsen, stapte weer af om met ons gesprekje verder te gaan waar we een half uur geleden waren gestopt. Mocht hij zich net misschien hebben vergist dat hij met een bekende te maken had, dan is nu het moment om een bekende te maken van elkaar. We hadden het over de wielrenners die in een groepje voorbij kwam over de weg, over de kerk waar hij vanmorgen was geweest. Het ging in de kerk over 1 krentenbrood 13. Dat is vast een kwinkslag op een bijbel gedeelte en zei hem dat. “U zinspeelt op 1 cor :13, het hoofdstuk van de liefde in de bijbel “. Alsof ik voor een test geslaagd was, glimlachte hij breeduit en zei: “Jij bent er één van ons “. Geloof werd een gemeenschappelijke grond waarop we stonden en door zijn luchtigheid om de naam van de tekst zo om te vormen naar een krentenbrood, was ons verdere gesprekje ook open en luchtig, met mijn nieuwe vriend.
