zaterdag 1 augustus 2015

Geofopnie


Op TED zag ik Bernie Krause en hij sprak over “The sound of the natural world “ Hij gaf aan dat er drie soorten geluid zijn en wel:
Geofonie; dat is het geluid van de wind in de bomen, het stromende water, de golven van de zee.
Biofoniie; dat is het geluid wat vogels, insecten, en zoogdieren maken.
Antrofonie; dat is het menselijk geluid dat kan muzikaal en theatraal zijn, maar is meestal chaotisch. Het mechanische geluid van motoren en dergelijke.
Hij sprak zijn bezorgdheid uit dat ons geluid en sowieso onze aanwezigheid en doen en laten, alles aan het overstemmen is. Net als in een gedicht van Ivo de Wijs: “Er zit een vliegtuig in elk vergezicht, kan ik nog vluchten voor de vluchten? …er zit een vliegtuig in elk vergezicht…” en ja, met het nodige geluid, een doorlopende bromgeluid klinkt er door het luchtruim. Bernie Kraus had geluid opnames van een kikkersoort gemaakt en met zijn opnames maakte hij duidelijk dat het antrofonisch geluid de paring en daarbij het voortbestaan van deze kikker verstoorde. Het leger oefende daar met straaljagers. Het kikkerkoor, dat als ware met één stem hun lied zongen, werd door het geluid van de oefende straaljagers volledig verstoord. Een spectogram, dat is een grafische illustratie van geluid, liet het voor en na van de geluidsverstoring zien. Iets wat voor het oog niet zo ernstig lijkt, blijkt dat het oor er een andere interpretatie aan geeft. Een foto vertelt een verhaal van duizend woorden, maar zo zei hij, een geluid vertelt een verhaal van duizend foto’s.

Met dit in gedachte liep ik met de hond op de hei te wandelen. De wind waaide en de zon scheen. Het gras dat met witte pluimen op gele stengels op de hei staat, wuifde op de wind en deed het gras dansen op de streling van de wind. Ik dacht aan het praatje op TED en wilde proberen het geluid van het wuivende gras te horen. Maar dan moest ik wel op de knieën en met mijn hoofd dicht bij de grond. Heel subtiel, heel fijn klonk een zacht geritsel en geruis door het gras, bijna onhoorbaar, maar voor het moment dat ik er aandacht aan gaf, was het voor mij te horen. Was het een spectaculair geluid? Nee, het was bijzonder, want om het te horen, moest ik er voor stil staan en dichterbij komen. En zo kon ik de ‘geofonie’  van het gras horen. De berk die verderop stond, maakte een meer hoorbaar geluid door de wind, maar omdat ik net zo aandachtig had geluisterd, viel mij dit geluid ook meer op.    


zondag 11 januari 2015

How wrong can we be…


We leven in een fascinerende tijd, waar we ons misschien niet helemaal raad mee weten. Een bijbelvers zegt dat we naar de tijd gerekend leraren zouden moeten zijn; otw. we moeten een heleboel dingen nu toch wel beter kunnen weten. Ondanks het aanbod van kennis op allerlei gebied, weten we nog niet veel, lijken soms wat afgestompt te zijn, of willen het gewoonweg niet weten. Zoals degene die mijn blog over hengelen, niet wilde lezen, want zo zei ze: “Ik lust zo graag een visje.”
Naar de tijd gerekend… en met de schat aan informatie die ons ter beschikking staat, zouden we beter moeten kunnen weten.
Gisteren zag ik een docu over de artic wolf, witte wolven die in de poolgebieden leven.
Het boek “Wee de Wolf”, wat ik jaren geleden meerder keren heb gelezen, verhaalt over dezelfde wolven. De schrijver legde al snel zijn wapenen weg waarmee hij zich zou moeten verweren tegen die verschrikkelijke wolven. Dat waren ze helemaal niet, dan alleen in de hoofden van de mensen. De schrijver ontzenuwde allerlei vooroordeel en leefde dicht bij de wolven en kreeg er zelfs een band mee.
 De docu  was  van de BBC, een filmer volgde een pack witte wolven en kon zich op een gegeven moment tussen de wolven bewegen. Ze kwamen zelf aan hem ruiken en de filmer zei: “wij hebben de wolf vervolgd en gedood om redenen die absoluut niet kloppen; "How wrong can we be”
En zo is het. Om in oude denkbeelden te blijven hangen en daarin dezelfde handelingen uit voort te laten komen, op welk gebied dan ook, daar zijn we hardnekkig in. Zowel politiek als religieus is het schering en inslag om in verdwaalde denkbeelden te blijven aanhangen. How wrong can we be….
Hebben oorlogen ooit tot een oplossing geleid en hebben ze niet eerder een voedingsbodem gelegd voor een volgende; How wrong can we be…
Heeft geloofsijver van welke godsdienst ook, ooit God wel begrepen en keer op keer de eigen visie van wat God zou kunnen zijn verheven tot de juiste, met soms verschrikkelijke gevolgen: How wrong can we be…


Net als bij die wolven kan het allemaal wel eens anders zijn dan we in onze vooroordelen en angsten met elkaar bedenken…wij zijn toch beter dan dit…?