Een witte Olifant
is een uitdrukking om aan te geven dat het een aardigheidje is maar wat weinig
om het hand heeft. Van de week kocht ik een boek dat ik al een poosje op mijn
lijstje had staan, het boek van Koos van Zomeren: “Alle Vogels “. Een dik lijvig boek van ruim 800
bladzijde en omdat ik niet zo’n snelle lezer ben, vergt dat te veel van mijn
leestijd. Er sluiten steeds meer boeken aan in de lange rij van boeken die ik
ook nog wil lezen en dan houdt zo’n dik boek behoorlijk op. Dan uiteindelijk na
een poos te twijfelen loop ik met het boek naar de toonbank,…het was het
leeslintje dat me over de streep trok. Een witte Olifant, want het koordje dat
als boekenlegger uit het boek steekt, zegt niets over de inhoud van het boek.
Toch sprak het me aan en ik heb ooit bedacht dat, als ik zelf een boek zou
schrijven, daar ook zo’n leeslintje in zou moeten zitten. Het is een klein
detail van het boek dat als het gesloten op tafel ligt, aangeeft waar ik ben
gebleven ben in het boek. Je kunt ook een boeklegger tussen de bladzijde
steken, of als je niet al te zuinig op je boeken bent, vouw je het hoekje van
de laatst gelezen bladzijde dubbel, een ezelsoor. Vroeger toen de kinderen
klein waren, moedigde ik ze aan om zuinig te zijn op de boeken en dan zei ik :
“Boeken zijn…? “ en dan antwoordde de jongens in koor: “… je beste vrienden “.
En zo is het.
Door de
zegen van het internet koop ik veel boeken digitaal bij dat blauwe dikke
mannetje en veel lees ik ook digitaal in de vorm van een e-book op de IPad. Toch
mis je dan de sfeer van de gezellige boekwinkel en wij hebben in het dorp zo’n winkel
met een krakende houten vloer en houten boekplanken, waar klassieke muziek
klinkt en een haardvuur brandt. Om daar weer eens zo’n fysiek boek te kopen in deze
boekwinkel voelt ook weer lekker, vooral als daar dan ook nog een leeslintje in
zit.
