Het is nu een week geleden dat de ziel van Lisa uit haar
lichaam ontsteeg en haar warme lichaam achter liet. Het is nu stil in huis, een
lege plek waar ze op haar kleed lag in de hoek van de kamer, etensbak en
drinkensbak staan opgeborgen in de schuur. Inmiddels hangt er aan de muur op de
plek waar ze altijd lag een foto met haar afbeelding op canvas ( 40x60 cm ). Het
plakje kaas dat we voor Lisa afsneden tussen de middag als ik mijn boterhammen
smeerde, snij ik nu af en geef het aan de vogels in de tuin. Dit en meer dingen
doen we om haar te gedenken. Er zijn jonge mussen in de tuin en wellicht zijn
deze uit het ei gekropen in een nestje dat bekleed is met een pluk haar van
Lisa. Haar dat ik bewaarde na het borstelen van de hond en in het voorjaar aan
de vogels gaf, om hun nestjes mee te kunnen stofferen. Ook de Kauwtjes, Koolmezen en Pimpelmezen die ook hun
deel van de haren ophaalde om naar hun nest te brengen.
Als ik nu een klein
rondje omga en weer even op mijn leesbankje zit, vragen de mensen die langs
lopen waar de hond is. Sommige verhalen dan van hun eigen verdriet, dat het
verlies van hun huisdier bij hun teweeg bracht. Zo brengt mijn verhaal bij hun
ook weer herinneringen op. De
Pimpelmeesjes die een nestje hebben in een holte van de Dennenboom die naast
het bankje staat, vliegen af en aan, en duiken met een gevuld snaveltje het
holletje in om even daarna weer met een leeg snaveltje eruit te komen. Ze zien
er wat verfrommeld uit, na nu toch wel twee weken voor hun kroost gezorgd te hebben.
Ze zullen straks wel opgelucht zijn als de kinderen straks de deur uit zijn. De
spechten hebben ook jongen en die laten dat weten ook, ze bedelen met een
constante roep vanuit de nestholte, en sporen hun ouders aan nog meer, nog meer
en nog meer te halen. En zo zijn er op allerlei plekken nestjes en zijn ouders
druk in de weer. De merel zoekt op het pad rupsjes die uit de Eiken zijn
gevallen en als de snavel zo vol is dat er ook echt niets meer bij kan, zoekt
hij zijn nest weer op en voert hij de jongen met de oogst aan rupsjes. Lente is
in onze ogen een idyllisch jaargetijde, maar voor de dieren is het een
jaargetijde van aanpakken.
