Tweede paasdag.

Vannacht en vanmorgen heeft het geregend. Een mals regentje dat rustig en aanhoudend zijn zegenrijke vocht met de aarde deelt. Zo welkom om het frisse groen en de groeikracht van de planten en bomen een boost te geven. Als het water dat uit een bron opwelt, zo welt het groen op uit de bermen. Het Bleeksporige Bosviooltjes, Gele- en witte dovenetel, Look zonder Look, Fluitenkruid allemaal al in bloei of dik in de knop. Een lentesensatie.

Het geeft me toch wat zorgen als ik over de hei loop. Het is daar een lege plek in de lucht, waar een Torenvalk zou kunnen bidden. Ik heb hem hier al een tijd niet meer gezien. De lege plek in de lucht waar de Veldleeuwerik zou kunnen zingen, is een gapend gat in de weidsheid van de hei. Zou de Koekoek zich dit jaar nog laten horen op dit stukje hei? Zulke gedachte stemmen mij somber, …maar, de ochtendwandeling met de hond over de hei, de regenjas aan, wandelend over de stemmige iets nevelige hei, had een verassing voor mij. Er vloog een Veldleeuwerik zingend de lucht in en jubelde zijn heerlijke tonen over de hei, vanuit zijn steeds hogere zangplek in de lucht. Prachtig en tegelijk ook weer zorgelijk, omdat het er maar één is die daar zingt, is dat genoeg om een soort in stand te houden? Toch was er ook wel weer iets, dat de Boompieper over de hele hei op verschillende plekken zangposten heeft en dat zijn er weer meer dan verleden jaar. Ik hoor hier en daar de Grasmus… of de Braamsluiper. Waarschijnlijk beide op verschillende plekken. Wat ik wel weinig en minder dan vorige jaren zie en hoor zijn de Roodborsttapuiten. De Fitis heeft ook maar een paar zangplekken. En de meesterzanger, de Merel, waar is hij? Ik zie en hoor hem maar zelden, was er een week of wat geleden de Zanglijster nog luidruchtig van de partij was, zijn zang lijkt nu ook verstomd te zijn. Nu hoorde ik op “Vroege Vogels” gisteren een item had over de Zanglijster dat hij een zangpauze heeft als de eieren bebroed worden. Het boek “Silent Spring” dat waarschuwde dat het ooit een stille lente zal kunnen worden. Het ging toen over het veelvuldige gebruik van DDT, dat de natuur de das om zal doen, als daarmee werd doorgegaan. Dat de insecten en daarmee de vogels zouden verdwijnen, een schrikbeeld dat er een lente zou kunnen komen, waar er geen vogels meer zingen. Naar die noodkreet is toen geluisterd en het gif werd verboden. Nu is het geen stille lente, maar ik weet dat door het huidige gebruik van pesticide er een herhaling dreigt op een stille lente. Het is nu in ieder geval stiller dan het zou moeten zijn. 

 

 

Plaatsvervangend

Het is weer zover, de jaarwisseling heeft plaatsgevonden. Elk jaar tellen we opnieuw 365 dagen af, om dan weer uit te komen bij één. En roepen dan in koor: Gelukkig Nieuwjaarrrrr. Je eigen nieuwjaar is op de datum van je verjaardag en tel je er weer een jaar bij. Zo wordt alles ouder, behalve het jaar zelf, dat begint elke keer als nieuw. Onze jaartelling is een jonge vergeleken met de ouderdom van de Aarde. Vier en een half miljard jaar tegenover de krappe telling van 2000 jaar die we erop na houden. We zijn gaan tellen bij de geboorte van Christus en delen de tijd in voor en na Christus. Daarvoor strekt het zich vele tienduizenden/honderdduizenden, zelf miljoenen jaren uit die onze jaartelling haast onbenullig doet zijn. 2025 jaar na Christus. Om mijn vertrouwen in de toekomst aan te geven voeg ik, al geruime tijd een nul toe aan het jaartal, 02025. Heb ik ergens gelezen en het idee sprak me aan. Ooit zal het, het jaar 10.000, dat is over 7975 jaar. Onvoorstelbaar, maar niet onwaarschijnlijk. Hoe dan ook de tijd zal op een gegeven moment de 10.000 jaar aan geven en dan is het 365 dagen later alweer 10.001. Er wordt wel gezegd dat we van de geschiedenis kunnen leren. Hoe zal het over tienduizend jaar zijn, en nu maar het vertrouwen hebben dat het de mensheid dan beter afgaat. Oorlogen, de mensen dan zullen zich afvragen wat ons bezield heeft. Milieu, wisten we echt niet beter, of staken we de kop in het zand. De lijst van dingen die beter kunnen is lang, 7975 jaar ook en daarin ligt een goede mogelijkheid het beter te gaan doen. 

Maar nog even naar vandaag. Het journaal is op de eerste januari een opsomming wat er allemaal mis is gegaan. Auto branden, vuurwerk schade zowel materieel als lichamelijke schade. Zuiplappen en pubers krijgen eens per jaar een vrijbrief om zich als werkelijke onverantwoordelijke te gedragen. Doktoren, die het druk hebben met oogletsel en gehoorschade, klagen dat er echt wat aan dat vuurwerk gedaan moet worden, politie en hulpdiensten worden belaagd op het moment dat het gelukkig nieuwjaar en de beste wensen klinken. Ik hoorde in een column zondag op de radio die het vuurwerk als een oorlogscarnaval benoemde en ze gaf een ernstig feitje erbij, dat tijdens de vuurwerkbombardementen, om twaalf uur, er zoveel zware metalen en fijnstof in de lucht komen waar het autoverkeer in heel Nederland 7 maanden op voort kan. Als ik dit aanzie ben ik bang dat we de 10.000 jaar niet halen. Als wel, dan heb ik een plaatsvervangende schaamte, wat zullen onze nazaten wel van ons denken. Zolang blijf ik de nul voor het jaartal schrijven, 1 januari 02025, ik blijf hopen.