Lente.

Soms ben ik bang dat het weg is. Nu de dagen weer lengen en de trekvogels terug keren, komt dat gevoel dat erbij hoort ook weer terug… lente-kriebels. Ik ben bang dat het gaat slijten omdat het elk jaar weer herhaald en dat ik het ‘gewoon ‘ ga vinden. Maar toen de padden weer mijn vijver gingen opzoeken, voelde ik de eerste kriebels weer. Kort daarop zag ik de eerste Roodborsttapuit op de hei weer.  Een wandeling met de honden op de hei op een vroege zondagmorgen en ik meende het piepje van dit tapuitje te horen.  De ronde ingekort om de kijker erbij te halen en op zoek te gaan naar dit vogeltje en ja hoor, daar zat hij weer. Welkom. Een paar dagen daarna hoorde ik de Tjiftjaf weer en ik haaste me naar Natuurkalender.nl om de waarneming door te geven. Het leuke daarvan is , dat als je de waarneming hebt doorgegeven je doorkrijgt de hoeveelste waarnemer je bent. Gisteren hoorde ik de eerste fitis weer en daarvan was ik de 30^e waarnemer. Ik had mijn antenne al op hem gericht en toen wij ( met mijn vrouw en de honden )op de hei wandelde  hoorde ik opeens het fijne riedeltje van de fitis weer. Direct een sms naar mijn zoon gestuurd en het ook aan hem gemeld. Nu ben ik afgestemd op de eerste boerenzwaluw, de huiszwaluw, de bonte vliegenvanger, de koekoek, de nachtegaal, ...stuk voor stuk verwachtingen die mijn lentegevoel elk jaar weer opnieuw voeden.