Zondags…rust

Het licht begint s’morgens telkens iets eerder dan de volgende dag en ik heb dagelijks de wekker gezet op half zes. Dan heb ik ruim ander half uur voor ik weer naar het werk ga, maar vandaag is het anders, het is zondag, het is weekend. Maar toch is er de behoefte om er vroeg bij te zijn, want de zondag heeft boven de andere dagen in de week een extra, het is rustiger dan door de week. Ons bos wordt doorsneden door een verbindingsweg van Ermelo naar Putten en daar gaat door de week flink wat verkeer over heen. En zondagmorgen is er minder verkeer en zeker het zware verkeer heeft ook weekend. De laatste weken heb ik me een prettig ritueel aangemeten. In het bos ligt een klein weilandje en daar heeft Natuurmonumenten een de rand een mooi bankje geplaatst waar het weekblad Libelle ook en aandeel in heeft. Elke morgen ga ik met een potje thee naar dat bankje en schenk ik me daar zittende op dat bankje , mezelf een kopje thee in. Ik pluk van de vlierstruik een klein plukje bloesem en doop deze in de thee, die dan de geurige reuk en smaak van de struik in mijn kopje brengt. Zo begin ik de dag terwijl de zanglijster voor me zingt, de specht in de weer is en op een morgen werd ik bezocht door een vos die aan de overkant van het weilandje liep te scharrelen.
En nu op een zondagmorgen, met minder verkeerslawaai op de achtergrond dan door de week is het helemaal…rustig. Heerlijk om zo de eerste bladzijde van de dag om te slaan.

Viooltjes,…

Al vroeg in het jaar krijgt het kweekbakje weer een plekje in mijn atelier. Ik zaai er violenzaad in en langzaam ontwikkeld op de vensterbank in het zuinige licht van de winter, de eerste plantjes.
Ze groeien langzaam maar het heeft ook de tijd, want ze kunnen pas in april de tuin in. De geboorte van die plantjes mee te maken en te koesteren is elke keer weer een verwondering, dat uit een ogenschijnlijk onbeduidend zaadje zo’n  plant kan groeien . Elke keer als ik het zaad aan de grond toevertrouw kan ik het me haast niet voorstellen dat er levenskracht in die kleine zaadjes zit. Maar het zit er in en daarmee een metafoor, een klein idee of een sprankeltje inspiratie kan iets mooi in zich dragen, zaai het …en verwonder je over hoe het zich kan ontwikkelen tot een …
Nu staan ze in de pot in de tuin en bloeien ze volop. De naam alleen al… viooltje, dat brengt niet alleen kleur en vorm in de tuin, maar het klinkt ook als muziek.

De markt op…

Verleden jaar was ik in Barneveld, een soort kunstmarkt, en ik besloot er de volgende keer ook van de partij te zijn.  Vergis ik me toch , want afgelopen zaterdag was er een boerenmarkt en sta  ik met een kraam met mijn schilderijen tussen de brocante en een wijnenkraam  en Aloë Vera  verkoper, die geen klant laat lopen. Mijn zoon staat naast me met een eigen kraam met zijn foto’s. Die beoogde kunstmarkt blijkt pas in september aan bod te zijn. Maar dan toch, het was een gezellige boel en er was publiek waaraan ik mijn schilderwerkjes kon tonen. Het voordeel was dat er niet veel concurrentie was op mijn gebied, maar de markt trok dan ook niet speciaal kunstminnende aan. Het was de eerste keer voor mij dat ik op deze manier naar buiten treed en in die zin een leuke oefening.  Toch is er een dubbel gevoel, sta je daar in een marktkraam met een aantal van je  ‘kindjes ‘  die je geschilderd hebt en nu liggen ze “te koop “ in een marktkraam. Maar er is ook een behoefte om het te tonen en het voor een eventuele liefhebber beschikbaar te stellen. Toen ik om half zes weer thuis de auto uitlaadde, droeg ik mijn hele collectie weer naar binnen, ze zijn weer thuis.