Zondags…rust

Het licht begint s’morgens telkens iets eerder dan de volgende dag en ik heb dagelijks de wekker gezet op half zes. Dan heb ik ruim ander half uur voor ik weer naar het werk ga, maar vandaag is het anders, het is zondag, het is weekend. Maar toch is er de behoefte om er vroeg bij te zijn, want de zondag heeft boven de andere dagen in de week een extra, het is rustiger dan door de week. Ons bos wordt doorsneden door een verbindingsweg van Ermelo naar Putten en daar gaat door de week flink wat verkeer over heen. En zondagmorgen is er minder verkeer en zeker het zware verkeer heeft ook weekend. De laatste weken heb ik me een prettig ritueel aangemeten. In het bos ligt een klein weilandje en daar heeft Natuurmonumenten een de rand een mooi bankje geplaatst waar het weekblad Libelle ook en aandeel in heeft. Elke morgen ga ik met een potje thee naar dat bankje en schenk ik me daar zittende op dat bankje , mezelf een kopje thee in. Ik pluk van de vlierstruik een klein plukje bloesem en doop deze in de thee, die dan de geurige reuk en smaak van de struik in mijn kopje brengt. Zo begin ik de dag terwijl de zanglijster voor me zingt, de specht in de weer is en op een morgen werd ik bezocht door een vos die aan de overkant van het weilandje liep te scharrelen.
En nu op een zondagmorgen, met minder verkeerslawaai op de achtergrond dan door de week is het helemaal…rustig. Heerlijk om zo de eerste bladzijde van de dag om te slaan.