Dauwtrappen

Als je iets dagelijks  doet, is het misschien niet meer zo bijzonder, maar als je het op Hemelvaartsdag doet kan je er een andere naam aan geven.
Elke morgen is het tijd voor mijn “ninety minute walk “; anderhalf uur wandelen.  Zo ook op Hemelvaartsdag, maar dan heet het dauwtrappen. Deze ochtend had ik het Leuvenumse Bos als doel  en loop een behoorlijke ronde.  Halverwege de wandeling lees ik ergens een stukje om mijn gedachte wat aanleiding tot denken te geven en kom een bijzonder gedicht tegen. Een gedicht van de zestiende-eeuwse mysticus Sint Jan van het Kruis, getiteld: “Een konijn merkte mijn toestand.”

                               Ik was triest op een dag en ging wandelen;
                                               ik zat neer in een wei,

                               Een konijn merkte mijn toestand en
                                               kwam naderbij.

Dikwijls is er niet meer nodig dan dit-

zo dicht bij schepselen te verkeren
    die zo vol weten,
    die zo vol liefde zijn
    dat zij niet redeneren,

ze staren slechts met hun
geweldige begrip.

 

Dat gedicht kreeg een betekenis,toen ik met uitzicht op een groot veld even ging zitten , nu niet door een konijn, maar een boomleeuwerik. Hij vloog op en begon hoog rondvliegend aan zijn zang en voegde daarmee een extra toe aan het veld. De vrolijke zang van deze vogel klonk aanhoudend en het was merkbaar dat de sfeer die deze vogel bracht, overging op mij. Daar waar het konijn staarde, zong deze vogel voor mij met een “geweldig begrip”.

 

( De video maakt de zang van de boomleeuwerik hoorbaar )

 

 

Illuminatie

Uit mijn rugzak haal ik het kleine klapstoeltje en ik instaleer me zo dat ik zittend op dat stoeltje uitzicht heb op twee bospaden. Na ruim een uur aan de wandel te zijn met de hond is het nu tijd voor de meegenomen koffie en boterhammetjes; ontbijten in het bos. Nu het weer vroeg in de morgen licht begint te worden heb ik me voorgenomen elke dag een ‘ninety minute walk’ te doen,  een paar reeën en een viertal zwijnen en drie biggen kruiste al eerder mijn pad en nu ik hier zit, komt de zon net op. Op het pad voor me raken de eerste zonnestralen de aarde en het frisgroene blad van de beuk aan het eind van het pad wordt er helder door verlicht.  De zon klimt langzaam hoger en het licht beweegt zich over het pad steeds dichter naar mij toe, tot de stralen langs me heen schijnen. Ragfijne spindraden lichten door het licht op en door de beweging schuift het licht langs de draden mee. Ik wacht, wacht tot het zonlicht ook mij gaat raken en schenk me nog een bakje koffie in. Het zonlicht raakt dan mijn hoofd, de damp van de koffie kringelt in de zonnestraal en ik neem een hap van mijn boterham met komijnekaas. En de zon verlicht nu mijn hele hoofd, dan mijn schouders en dan zit ik volop in de zon. Was het Boeddha die verlicht werd na lange tijd mediteren, ik ontving mijn verlichting tijdens het eten van een boterham met kaas en een slok koffie. Een bijbeltekst, een vers uit jesaja, die ik al jaren koester kwam op dat moment bij me op “Sta op wordt verlicht, want Uw licht komt en de heerlijkheid des Heren ( Shekina ) komt over U op”. …en ik bedacht dat het weer tijd werd om op te staan en verder te gaan . Dat was een sereen moment in het bos op deze lenteochtend.