Uit mijn rugzak haal ik het kleine klapstoeltje en ik
instaleer me zo dat ik zittend op dat stoeltje uitzicht heb op twee bospaden.
Na ruim een uur aan de wandel te zijn met de hond is het nu tijd voor de
meegenomen koffie en boterhammetjes; ontbijten in het bos. Nu het weer vroeg in
de morgen licht begint te worden heb ik me voorgenomen elke dag een ‘ninety
minute walk’ te doen, een paar reeën en
een viertal zwijnen en drie biggen kruiste al eerder mijn pad en nu ik hier zit,
komt de zon net op. Op het pad voor me raken de eerste zonnestralen de aarde en
het frisgroene blad van de beuk aan het eind van het pad wordt er helder door
verlicht. De zon klimt langzaam hoger en het licht beweegt zich over het pad
steeds dichter naar mij toe, tot de stralen langs me heen schijnen. Ragfijne
spindraden lichten door het licht op en door de beweging schuift het licht langs
de draden mee. Ik wacht, wacht tot het zonlicht ook mij gaat raken en schenk me
nog een bakje koffie in. Het zonlicht raakt dan mijn hoofd, de damp van de
koffie kringelt in de zonnestraal en ik neem een hap van mijn boterham met komijnekaas.
En de zon verlicht nu mijn hele hoofd, dan mijn schouders en dan zit ik volop
in de zon. Was het Boeddha die verlicht werd na lange tijd mediteren, ik
ontving mijn verlichting tijdens het eten van een boterham met kaas en een slok
koffie. Een bijbeltekst, een vers uit jesaja, die ik al jaren koester kwam op
dat moment bij me op “Sta op wordt verlicht, want Uw licht komt en de
heerlijkheid des Heren ( Shekina ) komt over U op”. …en ik bedacht dat het weer
tijd werd om op te staan en verder te gaan . Dat was een sereen moment in het
bos op deze lenteochtend.
Humoristisch !
BeantwoordenVerwijderen