Nieuw

Een pasgeborene lijkt van niets te weten, maar ligt daar toch met tien tenen en tien vingertjes, alles erop en er aan, in de armen van de moeder. Het heeft in de baarmoeder alles verzameld wat daar voor nodig was, zonder daar ook maar een bewuste daad bij te hebben. Het ging allemaal op het juiste moment en alle organen in het lichaampje kregen hun plek, de ogen werden gevormd, de oren, de neus, de mond, het is allemaal met de grootste wetenschap daar op zijn plek gebracht en zie dat hulpeloze baby’tje daar nu eens liggen, zich van den domme houdend dat hij volmaakt geboren wordt.  Het is blijkbaar op een ander vlak dat de intelligentie van het lichaam een ander is dan die van de geest. Niet onwaarschijnlijk dat als die beide gekoppeld worden het deel van de ontwikkeling van dit jonge kind gaat worden. Nu heeft het nog geen woordenschat en geen beheersing over zijn ledematen, hij ligt daar maar te eten en te slapen. De trotse ouders kunnen hun ogen maar niet afhouden van hun nieuwgeborene, hun kindje. Blij dat alles goed is en goed is gegaan om dit leven een kans te geven. Want hoe perfect het lichaam voor zichzelf kan zorgen en onze bemoeienis niet nodig heeft om zich te vormen, het kan ook ergens mis gaan en zo hebben we dan ook verzonnen dat niemand perfect is. Als je zo’n klein kindje zie liggen die er geen haast mee maakt om groot te worden zodat de ouders al hun zorg kwijt kunnen en dat met grote toewijding doen, dan benijdt ik wel eens zo’n nieuw leven, alles wat in de toekomst hem voorvalt, is nieuw. De eerste vogel die hij ziet vliegen, de indrukwekkende auto’s die ongetwijfeld zijn aandacht gaan trekken, een vliegtuig te zien vliegen. Als ik mezelf naga en wat ik me weet te herinneren van de eerste keren; de vogel die ik in een boekje zag en even later buiten herkende, het fascineerde me en is me tot op de dag van vandaag bijgebleven. De muziek die je opviel en mooi ging vinden, kortom je helemaal in die stroom van nieuwe dingen begeven. Een klein baby’tje herinnert mij eraan dat ik ooit ook de wereld voor het eerst zag en dat de herhaling mij misschien wat dof heeft gemaakt. Zo’n kindje herinnert mij eraan om de dingen weer opnieuw te gaan zien.

Van de week zag in een documentaire over de Pixar studio’s waar een vernieuwende ontwikkeling in de animatie heeft plaatsgevonden. Iets wat niet zonder slag of stoot ging en dat verschillende keren leek stuk te lopen. Maar toch de medewerkers en ontwikkelaars van dit bedrijf lieten het keer op keer er niet bij zitten en als het op de ene manier niet ging, zochten ze een andere. Wat deze mensen kenmerkt is dat het volwassen kinderen zijn, ze spelen met hun fantasie en proberen het werkelijk te maken. En hun kindje werd de film “Toy Story “, een enorm succes. Dit kindje had wel de bemoeienis nodig van “buiten af “. Bij de tweede film kregen ze te maken met andere, nieuwe problemen en ook daar wisten ze een weg in te vinden om die op te lossen, maar tegelijkertijd kregen ze daardoor het besef, dat een eerder succes hun ook zou kunnen afleiden. Ze moesten zichzelf herinneren dat de aandacht niet te laten verslappen, door te denken dat ze het nu wel wisten. Want dat hadden ze bij andere bedrijven gezien, die min of meer op hun lauweren gingen rusten en niets vernieuwends meer maakte.  “Stay hungry, stay foolisch”; was het advies van Steve Jobs. Blijf je afvragen hoe het zou zijn als je het voor de eerste keer meemaakt, en kijk dan af en toe naar een baby om je zelf daar weer aan te herinneren.