Het zwaard in de steen

Op Netflix kijk ik de series ‘Once Upon a Time’, een lange serie waar ik al ruim twee weken zoet mee ben. Het verhaal gaat over de bewoners in het plaatsje Storybrooke  waar in een parallelle wereld iedereen in dat plaatsje ook een rol heeft in het betoverde bos, waar zich al de sprookjes afspelen, van Sneeuwwitje en de Boze Koningin, tot Rapunzel, Roodkapje, de zeven dwergen en Repelsteeltje. Het zijn allemaal dubbelrollen. Sneeuwwitje in het betoverde bos is in het plaatsje Storybrooke de School juf, en de Boze koningin is daar de burgemeester en Repel heeft een winkel in antieke spullen en de zeven dwergen werken in de plaatselijke mijn. Het verhaal is een vermenging van het heden en het verleden en verteld van magie en romantische verhalen. Het is een serie van 5 seizoenen en elk seizoen bestaat uit 15 afleveringen van elk 40 min. Ik krijg er maar geen genoeg van en ik ben nu bezig met seizoen vijf aflevering 6, en het spijt me dat het binnenkort is afgelopen. Dat is mooi dat een verhaal zo mooi verteld en uitgebeeld wordt, dat het blijft boeien. Ik zit nu in de serie dat Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel in het verhaal voorkomen en ik ben wel vertrouwd met deze legendes en sprookjes dat ik de nieuwe karakters ook direct kan plaatsen. In die zin zijn sprookjes en legendes zinnebeeldige verhalen, een verhaal in een verhaal, het één wordt beeldend verteld, het andere deel moet door verbeelding worden ontdekt. Zo wordt er meer gezegd dan dat je hoort en juist datgene dat je niet hoort bevat de boodschap. Een ingeving komt als een stille stem in je hoofd, een inzicht ontvouwt zich aan je.

In het verhaal van Arthur komt in het begin van het verhaal een zwaard dat vastgeklonken zit in een steen voor. Merlijn, de ziener, heeft geprofeteerd, dat hij die het zwaard uit de steen kan halen, de rechtmatige koning van Engeland zou zijn. Menig stoer en sterk ridder deed een poging, maar het zwaard bleef onwrikbaar in de steen vastzitten. Totdat Arthur, die een wapenknecht was van een ridder, het zwaard was vergeten toen Kay, zijn meester, in een toernooi moest vechten. De herberg was afgesloten en Arthur kon niet naar binnen om het zwaard te halen en vond toen de steen met het zwaard daarin. Hij pakte het heft en trok met een lichte ruk het zwaard uit de steen, niet omdat hij een greep naar het koningschap deed, maar omdat hij een zwaard nodig had. Het zwaard Excalibur kwam zo in het bezit van een schildknaap die daardoor het koningschap verwierf. Daar waar kracht en naar macht wellustelingen faalde, trok hij het zwaard eruit. Als ik dan denk aan mijn zwaard, mijn Excalbur dat in de steen vastzit, dan heb ik ook gezien dat ouders, leraren, overheid, religie en wellicht ook vrienden, het zwaard uit mijn steen probeerde te trekken, maar het bleef onwrikbaar vast zitten. Het zwaard wachtte op mijn hand, ik ben degene, de enige die mijn zwaard uit mijn steen kan trekken om de heerschappij over mijn eigen leven te claimen. Net als bij Arthur, niet omdat ik die heerschappij claim, maar dat het mij rechtmatig toebehoort. Zo heeft iedereen een zwaard in een steen zitten, en niemand anders dan hij/zij zelf kan dat zwaard eruit trekken.
Het zwaard Excalibur staat voor het zwaard dat wanneer rechtvaardig wordt gehanteerd, onoverwinnelijk maakt. Het doet een beroep op je potentieel, dat wij blijkbaar niet goed genoeg weten te benutten. Trek het zwaard uit je steen….

Bewust wording

Dat het niet zo gaat in de wereld als het zou kunnen, hoeft geen betoog. Een opsomming van wat wij mensen klaarspelen met onze planeet, met de samenleving, is tot het afschrikwekkende aan toe. Een dier wordt wel eens beoordeeld of het nut heeft, of domweg weten we een diersoort als schadelijk weg te zetten, maar we beoordelen ons zelf niet met die maat. Hooguit andere bevolkingsgroepen of mensen met een ideologie, die dan het liefst de kop ingedrukt moet worden, desnoods door oorlogsgeweld er tegen over te plaatsen. Onze eigen behoefte wordt schromelijk overdreven, de religie die we aanhangen is de ware, onze consumptie behoefte, door de reclame aangestuurd, doet ons geloven dat we iets te kort komen dat we als de donder moeten aanschaffen. En er zijn prachtige dingen waar we ons mee kunnen omringen en onze huizen verfraaien, we hebben het nooit zo goed gehad als nu en als je op de goede plek ben geboren je bijna verzekerd van eten en drinken bent. We bewegen ons op het wereldtoneel als welvarende mensen. Elk voorzien van een mobile telefoon in de zak en één of meerdere computers in bezit.

We worden ons ook steeds meer bewust dat het leven meer is dan ‘eten en drinken’, we willen weten waar het vandaan komt. Door de geweldige stroom aan informatie verrijken we onze kennis over bepaalde zaken. We worden ons bewust dat het consumeren van vlees en vis niet onbeperkt kan doorgaan. We worden ons langzaam maar zeker bewust dat een dier een levend wezen is dat net zo graag wil leven als wij. Er ontwikkelt een empathie voor dieren, die het steeds moeilijker maakt met ze om te gaan zoals lange tijd gedaan is. Het is ook allemaal zo lekker… en ook al denk ik dat de smaaksensatie die eten geeft erg overdreven wordt, is het wel iets waar we blijkbaar keer op keer een behoefte aan hebben om deze te beleven. Het gaat ons niet zozeer om de voedingswaarde, maar om de smaak. Op de keper beschouwt vindt dat in de mond plaats. Als dat wat je in je mond steekt en je kauwt erop, dat dat ongeveer 20- 30 seconde smaaksensatie geeft en je neemt daarna de volgende hap om die sensatie te laten voortduren, tot het bordje leeg is. Ik mopper wel eens dat het koken meer tijd in beslag neemt dan het op te eten. Je hebt lekker gegeten en misschien wel onbewust weet je dat het enorm voorrecht is dat al die middelen tot jouw beschikking staan. Hoewel het niet het geval is, geeft de aarde een overvloed aan voedingsmiddelen om elk mens, elk levend wezen te voeden, er toch mensen zijn die niet voldoende eten hebben. niet omdat het er niet is, maar omdat het niet goed verdeeld wordt. Dat is het meest schrijnende van alles, dat er mensen zijn die er geen toegang toe hebben, terwijl als je een oorlog wil voeren in hun landen, dat de wapenen beter en sneller zijn aan te voeren, dan eten en drinken. Er wordt meer druk over gemaakt wat een mogelijke presidentskandidaat in de USA voor beledigende dingen weet uit te kramen, dan dat we op zoek zijn naar een goed bestuurder. 

We hebben een potentieel mooie wereld tot onze beschikking en misschien is het hoog tijd om al onze fouten op een rij te zetten en er van te leren. Dan zou de behoefte aan oorlog er misschien het eerst aangaan en dat zou de USA per jaar al 650 miljard dollar schelen, die dan voor een goede zaak ingezet kan worden. Denk je eens in, zoveel geld dat in het teken van vernietiging besteedt wordt, dat daar vruchtbare akkers mee ontwikkeld worden om de Afrikaanse bevolking hun eigen voedsel te laten produceren….  Amerikaanse sporters weigerde om tijdens het volkslied hun hand op hun hart te leggen uit respect voor de vlag. Ze zeiden dat ze een land niet konden respecteren die ongelijkheid nastreeft en zwarte jongeren door blanke agenten te laten doodschieten.  Ze gingen op een knie zitten en protesteerde daarmee tegen het huidige systeem, laten we dit voorbeeld volgen.