Het zwaard in de steen

Op Netflix kijk ik de series ‘Once Upon a Time’, een lange serie waar ik al ruim twee weken zoet mee ben. Het verhaal gaat over de bewoners in het plaatsje Storybrooke  waar in een parallelle wereld iedereen in dat plaatsje ook een rol heeft in het betoverde bos, waar zich al de sprookjes afspelen, van Sneeuwwitje en de Boze Koningin, tot Rapunzel, Roodkapje, de zeven dwergen en Repelsteeltje. Het zijn allemaal dubbelrollen. Sneeuwwitje in het betoverde bos is in het plaatsje Storybrooke de School juf, en de Boze koningin is daar de burgemeester en Repel heeft een winkel in antieke spullen en de zeven dwergen werken in de plaatselijke mijn. Het verhaal is een vermenging van het heden en het verleden en verteld van magie en romantische verhalen. Het is een serie van 5 seizoenen en elk seizoen bestaat uit 15 afleveringen van elk 40 min. Ik krijg er maar geen genoeg van en ik ben nu bezig met seizoen vijf aflevering 6, en het spijt me dat het binnenkort is afgelopen. Dat is mooi dat een verhaal zo mooi verteld en uitgebeeld wordt, dat het blijft boeien. Ik zit nu in de serie dat Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel in het verhaal voorkomen en ik ben wel vertrouwd met deze legendes en sprookjes dat ik de nieuwe karakters ook direct kan plaatsen. In die zin zijn sprookjes en legendes zinnebeeldige verhalen, een verhaal in een verhaal, het één wordt beeldend verteld, het andere deel moet door verbeelding worden ontdekt. Zo wordt er meer gezegd dan dat je hoort en juist datgene dat je niet hoort bevat de boodschap. Een ingeving komt als een stille stem in je hoofd, een inzicht ontvouwt zich aan je.

In het verhaal van Arthur komt in het begin van het verhaal een zwaard dat vastgeklonken zit in een steen voor. Merlijn, de ziener, heeft geprofeteerd, dat hij die het zwaard uit de steen kan halen, de rechtmatige koning van Engeland zou zijn. Menig stoer en sterk ridder deed een poging, maar het zwaard bleef onwrikbaar in de steen vastzitten. Totdat Arthur, die een wapenknecht was van een ridder, het zwaard was vergeten toen Kay, zijn meester, in een toernooi moest vechten. De herberg was afgesloten en Arthur kon niet naar binnen om het zwaard te halen en vond toen de steen met het zwaard daarin. Hij pakte het heft en trok met een lichte ruk het zwaard uit de steen, niet omdat hij een greep naar het koningschap deed, maar omdat hij een zwaard nodig had. Het zwaard Excalibur kwam zo in het bezit van een schildknaap die daardoor het koningschap verwierf. Daar waar kracht en naar macht wellustelingen faalde, trok hij het zwaard eruit. Als ik dan denk aan mijn zwaard, mijn Excalbur dat in de steen vastzit, dan heb ik ook gezien dat ouders, leraren, overheid, religie en wellicht ook vrienden, het zwaard uit mijn steen probeerde te trekken, maar het bleef onwrikbaar vast zitten. Het zwaard wachtte op mijn hand, ik ben degene, de enige die mijn zwaard uit mijn steen kan trekken om de heerschappij over mijn eigen leven te claimen. Net als bij Arthur, niet omdat ik die heerschappij claim, maar dat het mij rechtmatig toebehoort. Zo heeft iedereen een zwaard in een steen zitten, en niemand anders dan hij/zij zelf kan dat zwaard eruit trekken.
Het zwaard Excalibur staat voor het zwaard dat wanneer rechtvaardig wordt gehanteerd, onoverwinnelijk maakt. Het doet een beroep op je potentieel, dat wij blijkbaar niet goed genoeg weten te benutten. Trek het zwaard uit je steen….