Kei snijder

Een TV programma ging over de geschiedenis van de gezondheidszorg en dan vooral hoe het in de begintijd was. Uit allerlei musea werden schilderijen bezocht waar op schilderijen, doctoren tijdens een sectie waren afgebeeld, maar ook waren er afbeeldingen van kwakzalvers die hun praktijken uitvoerde. Een vorm van kwakzalverij, was het kei snijden.  Een kei snijder kon iemand van zijn domheid verlossen, door keien uit zijn hoofd te halen. Hij opereerde het hoofd, achter het oor en liet dan uit zijn mouw stenen glijden, die in de schaal vielen die de patiënt zelf vasthield. Tot groot vermaak van de omstanders die in dit tafereel erom heen stonden. De patiënt dacht zo van zijn domheid af te komen, maar het was juist de domheid die hem die behandeling liet ondergaan.
Al hoewel hij het misschien nodig had, om een behandeling te krijgen, waarvan hij kon denken dat hij nu niet meer langer dom was en zich nu ook niet zo hoefde te gedragen.

Het plaatje werkt ook andersom, hoe vaak stoppen we een steen in ons hoofd? Van de week flikte ik het weer bij mezelf, een opmerking, een verkeerd gevallen woord en niet alleen een steen, maar een lawine brak er in mijn hoofd los. En als een sneeuwbal die van een besneeuwde helling rolt, steeds groter en groter wordt.

Er is een mythe van een Griekse god met de naam Sisyfus die de opdracht heeft een zware steen tegen een steile berg op te rollen, om dan bovenaan de berg de steen weer naar beneden zien tuimelen, om dan weer helemaal opnieuw te beginnen.  Het is het lot van Sisyfus en het is het lot als je je een steen in je hoofd haalt. Je sjort en sjort en sleept die steen overal mee naar toe. Mensen zien dat je een last meedraagt en vragen hoe het met je gaat, je lacht en liegt dat het prima gaat.

Ik moet van die steen af, maar waar zijn de kwakzalvers als je er één nodig hebt? Dan moet ik maar wat aan zelfmedicatie doen en daar komt het gezond verstand wel bij te pas. De behandeling is
( uiteindelijk ) vrij eenvoudig.  Ga zitten met degene waar het allemaal begon, een paar woorden die toen de oorzaak van de ellende waren, moeten nu besproken worden met een veelvoud aan woorden, en het genezingsproces doet ongemerkt zijn werk,… en plop, daar rolt de steen eruit en valt op je schaal. De lucht is weer geklaard en je kunt de Sisyfus in je ontslaan. Genoeg nu met die steen de berg op gesjouwd, ga nu maar wat voor jezelf doen.

Waterpistool

Het was warm en de buren verderop hadden voor de kinderen een bad opgezet en daar speelde ze spetterend en luidruchtig hun spel. Er waren wapens in het spel en lustig vuurde ze op elkaar zonder dat er slachtoffers vielen. Dit zo bekijkende bedacht ik hoe mooi het zou zijn als de oorlogen met deze wapens uitgevochten zouden worden. De wapenwedloop zou er heel wat anders uit te komen zien als het arsenaal vuurwapens werd omgeruild voor,… waterpistolen.  Alle kanonnen omgebouwd tot confettikanonnen en het slagveld werd een plek van een feestje. Huur een DJ in voor een lekkere beat, om het anders de zo luidruchtige explosies  na te doen en het is net echt. Of is het dan pas echt, want niemand heeft mij nog een goede verklaring gegeven waarom een oorlog wordt gevoerd. Misschien is de slag bij Waterloo wel een valse voorstelling, de loopgraven uit de eerste wereld oorlog ( let op zonder hoofdletters geschreven ) verspilde energie van mankrachten en materialen. Laatst was op TV een documentaire waarom er een oorlog uitbrak, daar lag veelal een onbenulligheid of domweg een leugen aan ten grondslag. Ja, je moet wat als je als regering zoveel investeert in een leger, dan moet het natuurlijk ook wel eens in actie kunnen komen.

Maar terug naar mijn voorstel om het waterpistool en confettikanon in de strijd te gooien. Zie het al voor je, een soldaat die bij de poort van de kazerne staat op wacht, met een waterpistool in de aanslag. Dat ziet er al stukken gezelliger uit dan zo’n akelig vuurwapen, waarvan je niet weet of het wel of niet geladen is. De bliksem kan hem zomaar in de kop slaan en dan is het daar toch wel even menens, hij verveelt zich daar te pletter en dat allemaal in het belang van het vaderland. Hoeveel vrolijker en gastvrij doet het aan als hij daar met een waterpistool op wacht staat. Mocht zijn geweer dan afgaan dan is er alleen maar iemand nat, dat droogt wel weer. Op het slagveld zou het ook wel prettiger zijn, minder werk voor de Rode Kruis werkers en de planten krijgen ook wat water. In plaats van het gedreun van het geschut, klinken nu de lachsalvo’s  van de pret makende soldaten. Tot op hun hemd nat, soppend in hun legerkistjes, gillend van de pret als het overvliegende vliegtuig een lading water over de soldaten bombardeert.  Terug trekken is er niet bij, ze krijgen er gewoon geen genoeg van. Maar als dan de etensbel klinkt begeven ze ,vriend en vijand, zich weer naar de kazerne en schuiven gebroederlijk aan en eten, nog in hun natte kleren, hun bordje leeg. Welke president, dictator of koning van deze wereld zou hier niet meer plezier aan beleven dan die vreselijke dingen waarmee ze nu elkaar te lijf gaan?  Laatst zei iemand dat de volgende oorlog wel eens om water gestreden zou kunnen worden, hij vergist zich waarschijnlijk, niet om, maar met water. Rechtstreeks uit de loop van een waterpistool.