Een
foto van een zwart gat is van de week eindelijk gelukt. Onderschat het niet het
is een plaatje gemaakt op een afstand van duizenden lichtjaren en laat niet
veel meer zien dan, inderdaad een zwart gat met een lichtcirkel eromheen. Toch
is het groot nieuws en spectaculair, net als de eerste foto van de Maan met de
Aarde aan de horizon boven het Maanoppervlak. Ja we zijn best slim en zowel de
wetenschap als de religie hebben een grote belangstelling voor wat er buiten de
Aarde is. De één is op zoek naar de hemel en de ander om het Universum te
ontdekken. Op voor het één in aanmerking te komen moet je eerst doodgaan en
voor het ander is leven in die gewichtloze toestand niet echt prettig. De
wetenschappers op Aarde zouden graag een deel van het budget hebben dat aan de
ruimteontwikkeling wordt besteed en vele gelovige zouden de hemel op aarde
willen ervaren. Een oceanoloog blikt jaloers om de miljarden die aan
ruimteonderzoek worden besteed, die zij ook zo goed zou kunnen gebruiken voor het
onderzoek aan de diepzee. De astronoom Niel deGrasse Tyson zegt over de
onderzoeken om Mars bewoonbaar te maken, dat hij het als astronoom razend
interessant vind, maar dat het verstandiger zou zijn de miljarden die aan dit
project worden besteed, besteed zouden worden aan het behoud van onze eigen
Aarde, waar het goed toeven is en dat valt op Mars nog maar te bezien.
Hoe
intelligent we zijn als het gaat om wat er in de ruimte gebeurt en dat te
ontrafelen, die zelfde intelligentie blijft ver achter als het gaat over de
Aarde. De walvissen zijn en worden bejaagd omdat ze een bedreiging voor de visstand
zouden zijn. In Japan worden grote groepen dolfijnen om die reden door
sadistische vissers uitgemoord, naast alle andere problemen waar het leven in
de oceaan mee te kampen heeft en die bijna allemaal naar ons wijzen, bakken wij
er niet veel van en is het verwonderlijk dat er sowieso nog leven op Aarde is.
Richten we ons niet op de Natuur, die bevochten en in toom gehouden moet
worden, dan weten we onze vernietigingsdrang nog wel te botvieren in de vele
oorlogen die we voeren en die gevoerd zijn, een spoor van vernieling
achterlatend. Een dier wordt al snel berekend op het nut dat het zou hebben en
wordt afgerekend op de schade die het zou aanrichten. Een maat waarbij de
mensheid er niet al te best van af zou komen. De wolf is bijna uitgeroeid en
nog steeds is er een hetze tegen het dier en het bleek dat toen de wolf hergeintroduceerd
werd in Yellowstone Park dat dat de loop van de rivier veranderde. Herten
vraten de begroeiing langs de rivier af en daardoor kalfde delen van de rivier
af. Toen de herten door de aanwezigheid van de wolven zich niet langer aan de oevers
van de rivier gingen ophouden, kwam daar de begroeiing weer terug en nam de
rivier zijn meer natuurlijke loop weer aan.
Bij het verdwijnen van de walvissen, zakte de visstand ook in, want op
de uitwerpselen van de walvissen, kon de plankton zich vestigen, die weer het
voedsel van het krill vormde, die weer het voedsel van de vissen werd, die weer
het voedsel is van de walvissen. Breek één schakel en de boel stort in en ja,
een schakel die wij vaak verstoren. We hebben blijkbaar meer verstand om een
probleem op te lossen in de verre ruimte dan inzicht te hebben in onze eigen planeet. Dat
is misschien wel het grootste zwarte gat waar we mee te maken hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten