Pulletjes

 

Met de borstel van de hond haal ik dikke plukken haar uit de vacht als ze aan het verharen is. Het haar verzamel ik in een plastic zak die in de schuur aan een haak komt te hangen, die bewaar ik voor het voorjaar, als de vogels nestmateriaal zoeken voor hun nest. Daar is het nu de tijd voor en in steek plukken haar in de heg en al snel hebben de kauwtjes het door en komen de plukken eruit trekken en vliegen ermee weg, naar hun nest. Mussen en een Koolmees trekken ook hun deel eruit. Het haar uit de vacht van de hond dient nu als een zacht bed in de nesten van de vogels. Telkens als we een ei gebruiken, bewaar ik de eierschalen en vermaal ze tot grit. Zo heb ik in de schuur een voorraad kalk dat ik door het voer meng om de vogels ook wat extra kalk te voorzien voor de aanmaak van de eieren. De plukken haar die anders de afvalbak in gingen dienen nu een mooi doel en de eierschalen die anders de compostbak ingingen, worden nu weer hergebruikt. Hoewel ze in de compostbak ook in zekere mate worden gerecycled, gaat het nu weer terug naar de vogels. Sinds ik dat boek over eieren heb gelezen kijk ik heel anders tegen het ei aan en begrijp dat de bouwstoffen ervan, kostbaar zijn en niet zomaar weggegooid dienen te worden. Zo vul ik het nu in en het verbaasd me dat ik er niet eerder opkwam.

 Maar dan is het zover, de eend die trouw op het nest heeft gebroed heeft na drie weken trouw uitzitten haar resultaat van haar toewijding. Dertien, of twaalf, ze zijn moeilijk te tellen omdat ze beweeglijk zijn en dicht bij elkaar blijven, pulletjes zo groot als het ei waar ze uitgekropen zijn. Dapper volgen ze de moeder overal waar ze gaat, de rand van de vijver is wat hoog en moeder leidt ze naar de plek waar ze via de kluit van de lis, de vijver in en uit kunnen kruipen. Een zacht gekwaak van moeder en het hoge gepiep van de kuikens houdt de boel bij elkaar. Wonderlijk hoe lichtgroene eieren die door warmte tot ontwikkeling komen en daar van Dijksbruine dons bolletjes met een roomwit met iets gele buikjes, in drie weken tijd is gegroeid opgevouwen in een eierschaal, daar rondhuppelen, kunnen zwemmen en zelf hun voedsel opscharrelen, goed kijken hoe de moeder het doet en het nadoen. Samen met de gele narcissen die bloeien in de tuin, is dat jonge grut en die voorjaarsbloemen, dat is toch de lente ten voeten uit.