Beleven

Op de rand van het schuur dak probeert een Houtduif een vrouwtje het hof te maken. Met opgebolde krop en de kop helemaal naar beneden gebogen, koert hij op zijn meest indrukwekkende manier. Het vrouwtje staat er een beetje onhandig bij en besluit toch maar weg te vliegen. Deze duif loopt niet zo goed. Eén van de pootjes is verminkt en door deze handicap is hij goed te herkennen. Hij komt al een paar jaar bij ons in de tuin op de voertafel en weert de Kauwtjes van de voertafel , met of zonder verschrompelt pootje staat hij zijn mannetje. Een paar jaar geleden zag ik regelmatig een Reebok lopen op drie poten, de linker voorpoot bungelde er wat bij, maar hij leek zich goed te redden. Toch maakte ik me zorgen over hem, want als een jager hem in de smiezen kreeg was die verminkte poot reden tot afschot. Blijkbaar is hij buiten schot gebleven, want een jaar later zag ik hem achter een Reegeit drijven, zoals Reeën dat doen tijdens hun bronst. Op drie poten rende hij dwars door het bos achter de  geit aan. In het paadje op de hei zitten kleine ronde gaatjes met eromheen een kring van zandkorrels die door een graafwesp of bij in de keiharde grond zijn uitgegraven.  Wonderlijk hoe een klein insect, te meten aan het ronde gaatje dat hij heeft gemaakt in de grond, daar een gangetje heeft uitgegraven en korrel voor korrel zich dieper ingraaft. Aan de hoeveelheid zand dat er rondom het holletje ligt zeker een paar centimeter diep moet zijn. De peultje van de Brem zijn verkleurd van donzig groen naar donkere bijna zwarte peultjes en bij warm weer maken de openknapende peultjes een ritselend geluid. Een mechanisme van de plant om op het meest geschikte moment de zaden los te laten. Zomaar wat willekeurige gebeurtenissen die op een wandeling zijn waar te nemen, zoals de Roodborst die aan de rand van het Solse gat zat te zingen en de diepe kuil als een klankkast gebruikt om het volume van zijn lied te versterken. Het klonk alsof hij in een kathedraal zong, met een galm in zijn lied.  De rondcirkelende meeuwen die opeens in een grote groep boven het huis verscheen, waarschijnlijk achter de vliegende mieren aan, die massaal uit de nesten komen en gaan vliegen. Door de meeuwen opgemerkt en ze weten deze insecten te vinden in de grote blauwe lucht. De thermiek waar de Buizerd zich omhoog laat schroeven, zowel hem als mij daarvan laat genieten. Wanneer de Gierzwaluwen  die boven de huizen foerageren rondvliegen en meestal met tweeën vliegen om dan in een groep bij elkaar te komen en rondcirkelend het uitgieren, of in kleine groepje langskomen scheuren  op dakgoothoogte. Snelheid en met de eenvoudige vorm die deze vogel hebben een aangenaam schouwspel waar ik geen genoeg van kan krijgen. Het zijn tijdelijke optredens, want ze vertrekken binnenkort alweer. Zo gaat het hele jaar door en als je er opmerkzaam op bent of door iemand erop gewezen wordt is er wel het één en ander te beleven. 

Ode

 

Het leven neemt een ander tempo aan als je op vakantie bent, op een andere plek dan je vertrouwde omgeving thuis. Niet alleen de omgeving, maar ook de tijd doet anders aan, maar op een aangename manier. We passen voor een week op het huis van mijn zwager en schoonzus op het Drentse land. Een afgelegen huisje verborgen in de landerijen met een ruime tuin. Het uitlaten met de hond stelt niet zo veel voor, we lopen de lange oprit een stukje op en neer, maar verder kan ze overal in de tuin lekker liggen en rondgaan.  Vanmorgen heb ik eens een lijstje gemaakt van dieren die hier rondom dit huis en tuin te vinden zijn. Lijstjes lezen niet makkelijk, maar geven wel een goede indruk van wat er hier zo waar te nemen is.

Aan vogels: De Bonte specht, de Boerenzwaluw, kwetterend vliegen ze af en aan en hebben hun nesten in de naastgelegen boerderij, de Spreeuw, de Houtduif, het Roodborstje, de Pimpelmees, de Koolmees, de Tjiftjaf, het Winterkoninkje, het eigenwijsie, dat hoe klein hij ook is, op vol volume laat weten dat hij er is, de Kraai, een Vlaamse Gaai popt op en zit even op een hekpaaltje en weg is hij al weer, de Ekster, de Zwartkop die volop zingt en sfeer brengt vanuit de begroeiing, de Merel die nog late concerten geeft en de Huismus die hun nesten onder de dakpannen hebben . Op het weiland, de Blauwe Reiger en de Ooievaar en de Buizerd die met rustige vleugelslagen langs vliegt. De Sperwer zal deze plek ook kennen, maar die waant zich graag ongezien en blijft dat ook.  Verder hoorde ik de Staartmees en de Vink. De Putter heb ik nu niet gehoord of gezien, maar zal hier ook voorkomen. Het Haas en het Ree met kalf, ook op het weiland en in de eiken aan de rand van het maisveld zingt de Geelgors het korte riedeltje dat Beethoven inspireerde tot de Vijfde Symfonie. Tatatadaaa…!  ( Op You Tube is de zang van de Geelgors te beluisteren en zal je de vier beginnoten van de Vijfde kunnen herkennen )

Aan vlinders: Bont zandoogje, Koevinkje, Atalanta, Dagpauwoog, Gehakkelde Aurelia, Landkaartje, Bruin zandoogje, Groot Koolwitje, Citroenvlinder, Blauwtje en nog een vlindertje dat ik niet kon thuisbrengen. Dan zijn er nog de bijensoorten die rondom de bloemen dartelen, de zweefvliegen, de wespen, de vliegen en muggen, ik zag een schorpioenvlieg en libelle ’s. Veel ken ik niet bij naam en toch als ik een lijstje zou maken van elk soort die ik waarneem dan kom ik daar ook op een aantal dat me zal verwonderen. Nou heb ik het nog niet over de verscheidenheid aan planten gehad die hier voorkomen. Het geruis van het blad aan de bomen, als er de  wind het beweegt. Het geheel en alles bij elkaar maakt van elk plekje een paradijsje, maar in het bijzonder deze plek waar we nu zijn. Ode aan deze tuin in het Drentse Landschap.