Eten en drinken

 

Bladerend door het boekje “De Profeet” van Kahlil Gibran, waar een profeet die van een eiland vertrekt, maar voordat hij weg gaat door de eilandbewoners nog allerlei vragen te beantwoorden heeft. Ik sloeg vanmorgen het hoofdstukje open, waarin een herbergier de profeet vroeg: “Vertel ons over Eten en Drinken.” Ik las het en dat bracht me op de volgende gedachte:

Eten en drinken

“Spreek met ons over eten en drinken.” Iets wat we dagelijks nodig hebben, trek hebben is de voorbode van honger en het lichaam is wijs, wijzer dan jezelf bent, voor dat wat je nodig hebt en daar gaat dan een verlangen naar uit. Adem kiezen we niet, overal waar we zijn, moeten we het met de lucht doen die er om ons heen is, maar voedsel is een keuze en wordt bepaald door onze smaak. Wat de één lekker vindt, lust de ander niet, waarom we dan ook een variatie aan voedsel hebben.
 “Konden jullie maar leven van de zoete geur van de Aarde, of als een plant met luchtwortels laven aan het licht”; verzucht de profeet. Bij alles wat we als voedsel gebruiken, betaald iets anders de prijs en soms letterlijk met het leven. Vlees en vis wordt genomen door het dier te nemen. We bepalen over leven en dood en de rechter is onze behoefte, die spreekt zich altijd uit in ons voordeel. We zijn zelfs zover gezakt dat we in grote schuren, waar amper daglicht doordringt dieren op gewicht te brengen, tot het moment dat ze niet meer groeien. Vissen met grote netten uit de zee vissen, elkaar verstikkend en die nog leven, spartelend op het dek laten sterven.

 “Konden we maar van de zoete geur van de Aarde leven. “

Het paradijs wees de eerste mens de vruchten aan om te eten. Vruchten die het zoet van de Aarde zijn. Van de week reed ik door het boerenland en zag een wagen van het destructiebedrijf een kadaver ophalen. Ik bedacht dat het dier daar onder dat zeil, de gang naar het slachthuis bespaard is gebleven, maar… ging mijn gedachte verder, als er dan toch eens reïncarnatie zou zijn, dan komt dit dier, deze ziel, weer terug en weer terug in een kringloop van het leven, dat de hel waarin deze dieren verkeren dat nog groter maakt. We willen hier niet aan denken, want dat maakt ons schuldig aan dierenleed dat groter is dan we tot nu als aanvaardbaar hebben gemaakt. Als je dan ervan eet, eer het dier dan om de levensomstandigheden beter te maken en wellicht minder aanspraak te maken op vlees en vis, zodat onze zeeën ook niet leeg raken door de overdaad van onze behoefte.

“Kon je je maar laven als een plant met luchtwortels aan het licht.”

“De druiven die de pers ingaan en er wijn van gemaakt wordt, laat dan in de winter als je de wijn tapt, in je hart een lied zijn voor elke beker die je drinkt. Laat de herinnering doorklinken aan herfstdagen, wijngaard en de pers.” Leef van het zoete van de Aarde, als een plant van het licht. Weet wat je eet en eet het met eerbied in je hart. Wat je ook eet, weet dat het een gift is van het leven aan jou.

( cursief zijn de citaten uit De Profeet )

Geven

 Delen is misschien wel het meervoud van geven. Als achter het woord geven het woord “om” gezet wordt heeft een nog grotere lading: je geeft om iets of iemand. Van de week kwam ik het woord “droomwandelen” tegen, in het boek: “De goede voorouder”. Het gaat over lange termijn denken en korte termijn denken  en gaf als voorbeeld van lange termijn denken; de bouw van een zaal van een universiteit in Engeland, dat gebouwd is in 1500 van Eikenhoutenbalken. Gelijker tijd werd er een Eiken bos aangeplant, met de bedoeling , dat als over  500 jaar de balken vervangen moesten worden, het bos klaar stond om het hout te leveren. Dat is lange termijn denken. Daar werd over gedroomd dat het gebouw terzijnertijd gerestaureerd zou moeten worden en dat de bouwstoffen ervoor klaar waren tegen die tijd. Het verhaal schijnt verzonnen, maar dat is al een boodschap genoeg, dat we het kunnen verzinnen. Wij hebben de denkkracht het tot stand te brengen. Ooit hield Kennedy een speech waarin hij aankondigde een mens op de maan te krijgen. Niet omdat het kan, want de middelen om dat te verwezenlijken waren allemaal nog niet uitgevonden. Hij zei daarover: Kijk niet naar de dingen zoals ze zijn, maar zie ze zoals ze kunnen worden. Dat is dromen op hoog niveau, een droom die werkelijkheid werd bij de lancering van Apollo 11 en de maanlanding. De droom van Martin Luther King: “I have a dream…” Wie kent deze woorden niet. Hij zag voor zich een wereld waarin in zijn vier kinderen in een land kunnen leven waar ze niet beoordeelt worden op hun huidskleur maar op hun kwaliteit. 

Droomwandelen kreeg van de week bij mij vorm toen ik tijdens een fietstochtje in de landerijen die grote stallen zag met grote voersilo’s ernaast.  Dieren die daar gestald staan, veel, heel veel dieren, waarvan hun  lot het bord is. De geachte kwam in mij op dat door het te zien en weten wat het is, het ook een boodschap inhouden kan wat het kan worden, ook al zijn de middelen er niet, het kan veranderen ten behoeve van de dieren die daar huizen… Toen we even later op de dijk stonden en de soorten vogels bekeken in de weilanden en op het water, kwamen er twee helikopters aangevlogen, ze kwamen strak over de dijk en vlogen weg, laag over de weilanden. Grote onrust veroorzakend bij de ganzen, die bij duizenden opvlogen, vanaf waar ik stond tot aan de horizon. Gakkend gaven ze blijk van hun onrust die deze oorlogsmachines daar brachten. Het leger moet oefenen wordt me vaak verteld en nu helemaal in deze roerige tijden. Ter rechtvaardiging wordt zelfs beweerd dat een Tank op de hei minder last veroorzaakt dan een loslopende hond. Ik was getuige van wat twee helikopters aanrichtte, daar geloof ik dan weinig van dat een Tank daarvoor niet onder zal doen als het door het terrein raast. Een droom is dat te zien, wat er niet is, er is geen vrede, als we constant geld en middelen in het oorlog voeren stoppen. Telkens worden jongeren de oorlog geleerd en hen het predicaat “ Generatie D” meegeven. ( Waar die “D” dan ook voor mag staan? )

 Kijken wij terug op de veldslagen en oorlogen van weleer en is dat wat ons ontzag inboezemt? Van de week sprak iemand over de eerste wereldoorlog en vertelde dat op één dag 60. 000 soldaten het leven lieten, hij vergeleek het met het inwoner aantal van Gouda. Toen tijdens een kerst bestand de Engelsen kerstmuziek uit de loopgaven van de Duitsers hoorde komen, kwamen ze de loopgraven uit en begroeten elkaar, tot hun generaals hun dwongen om weer achter hun geweren te kruipen en weer op elkaar te schieten. Het was zo dichtbij om de oorlogswaanzin daar te stoppen, maar het mocht niet van de generaals. We hebben elkaar zoveel meer te geven als we onze dromen met elkaar kunnen delen. Geef het niet weg aan wat het is, maar hoe het zou kunnen zijn.