Op een zondagavond waren we aan de wandel en kwam een vriendin tegen, die verder met ons opliep. Op een pad stonden een heleboel springbalsemien en ik legde haar uit waar deze plant zijn naam aan te danken heeft door een zaaddoos iets in te drukken en daar schoten de zaden eruit alle kanten op. Het ging die plant voorspoedig op die plek en het paadje werd omzoomd door deze prachtige plant, maar omdat er zoveel stonden werd de plant al gauw als een onkruid benoemd.
Van onze apparaten verlangen we juist dat ze multifunctioneel zijn , dat begon al met een stofzuiger die ‘klopt en hij veegt en hij zuigt ‘, maar dat komt al weer uit een heel oud stoffig reclamespotje van uit de vorige eeuw. Maar als iets in de natuur het goed doet , zoals de konijnen bij ons op de hei, dan wordt er geroepen dat het ervan stikt. Nu is onze hei ‘gezegend ‘ met cultureel erfgoed. Een paar duizend jaar geleden hebben klokbekers hun doden op die plek in urnen begraven. Een informatiebordje geeft de plek aan waar de scherven nog in de grond liggen. Een paar intacte urnen liggen veilig in een vitrine in het gemeentehuis. Nu heeft de cultuurhistorische vereniging bedongen dat de konijnen daar weg moeten, stel dat een konijn daar begint te knabbelen aan een potscherf. Even bellen met de gemeenteopzichter. Ja, het schijnt wettelijk te zijn dat die scherven bescherming behoeven en dat er maatregelen tegen genomen moeten worden bij bedreiging. Regelmatig wordt op die plek een oude klokbeker waargenomen die bloemen bij het graf van hun voorouders komt leggen… die konijnen moeten weg, ook al rijden daar jonge gezinnen die stoppen en de kinders wijzen op de konijnen. Nog nooit heb ik een ouder zijn kind horen uitleggen en opgewonden raken over de potscherven die daar in de grond liggen. Uw en mijn graf word na 30 jaar geruimd, maar een duizend jaar oud graf krijgt een status…of zou er misschien iets anders achter zitten ? Gaat het te goed met de konijnen dat er een smoes wordt verzonnen om wat te wieden. ’t Is toch bij de konijnen af dat die halfvergane potscherven verkozen worden boven levende plezier gevende konijnen…
Van onze apparaten verlangen we juist dat ze multifunctioneel zijn , dat begon al met een stofzuiger die ‘klopt en hij veegt en hij zuigt ‘, maar dat komt al weer uit een heel oud stoffig reclamespotje van uit de vorige eeuw. Maar als iets in de natuur het goed doet , zoals de konijnen bij ons op de hei, dan wordt er geroepen dat het ervan stikt. Nu is onze hei ‘gezegend ‘ met cultureel erfgoed. Een paar duizend jaar geleden hebben klokbekers hun doden op die plek in urnen begraven. Een informatiebordje geeft de plek aan waar de scherven nog in de grond liggen. Een paar intacte urnen liggen veilig in een vitrine in het gemeentehuis. Nu heeft de cultuurhistorische vereniging bedongen dat de konijnen daar weg moeten, stel dat een konijn daar begint te knabbelen aan een potscherf. Even bellen met de gemeenteopzichter. Ja, het schijnt wettelijk te zijn dat die scherven bescherming behoeven en dat er maatregelen tegen genomen moeten worden bij bedreiging. Regelmatig wordt op die plek een oude klokbeker waargenomen die bloemen bij het graf van hun voorouders komt leggen… die konijnen moeten weg, ook al rijden daar jonge gezinnen die stoppen en de kinders wijzen op de konijnen. Nog nooit heb ik een ouder zijn kind horen uitleggen en opgewonden raken over de potscherven die daar in de grond liggen. Uw en mijn graf word na 30 jaar geruimd, maar een duizend jaar oud graf krijgt een status…of zou er misschien iets anders achter zitten ? Gaat het te goed met de konijnen dat er een smoes wordt verzonnen om wat te wieden. ’t Is toch bij de konijnen af dat die halfvergane potscherven verkozen worden boven levende plezier gevende konijnen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten