reebok

Verleden jaar zag ik hem voor het eerst, een reebok, maar er was wat mee. Zijn linker voorpoot bungelde aan zijn lijf en hij strompelde op drie poten vooruit. Het zou kunnen dat het pootje door een aanrijding deze beschadiging is opgelopen. Ik schrok van deze aanblik, omdat het dier hulp nodig leek te hebben en daar geen mogelijkheden voor zijn. Het is niet onwaarschijnlijk dat zo’n dier in aanmerking komt voor afschot. Het idee dat zo’n hulp behoevend dier lijdt is dat wij dan denken dat het dood beter af zou zijn. Het kon nog lopen, maar zou hij dit kunnen volhouden? Maar dan toch, waarom zou zo’n dier niet in alle rust kunnen sterven, maar we zijn geneigd het dier uit zijn lijden te moeten verlossen. Het was mijn eerste impuls ook om iemand te waarschuwen die dat zou kunnen uitvoeren, maar mijn werkelijke gevoel gaf aan dit geheim te houden en zeker geen beroep te doen op een jager.  Maar het bracht me wel in een dilemma.

 foto Rene

Ikzelf had ook een probleem met mijn been, een stekende pijn vanuit mijn heup, waar ik toch ook maar eens mee naar de dokter ging. Ik heb wel de luxe om hulp te vragen en er medicatie voor te krijgen. Hoewel ik hulp en medische aandacht kreeg voor het probleem met mijn benen, bleef ik toch mijn klachten houden. Om de afstanden te kunnen wandelen die ik gewoon was te lopen, heb ik het nu nodig een klein stoeltje in mijn rugtas mee te nemen en af en toe te gaan zitten. Hoe groot was mijn verassing toen ik de reebok met de bungelde poot weer zag, een maand of wat daarna, tijdens de reeënbronst en hij, dwars door het struikgewas rennend op zijn drie poten, ijverig achter een reegeit aan het drijven was. Mooi in zijn rode vacht en een prima stangetje op de kop. Kortom in prima conditie, ondanks zijn handicapt. Mijn zorgen die ik over hem had toen ik hem voor het eerst zag, waren niet nodig geweest. Een geruststelling dat het ree zich blijkbaar goed weet te redden en zelfs kan deelnemen aan de bronst. Dat was verleden jaar, hoe zou het nu zijn met de reebok? Ik had hem daarna niet meer gezien, maar vanochtend aan het eind van het pad zag ik een ree staan, volop in de rode vacht een prachtig geweitje op de kop,…en een bungelde poot. Hij heeft zich weer helemaal uitgedost voor de bronst over een maand. Geloof me, ik was blij dit dier weer te zien. Een levend bewijs dat een dier zich goed weet te redden, ondanks dat het er in onze ogen niet goed uit ziet.