Goede wensen

Beste vriend ( in )                                     30 december  2017                                                                

Het jaar loopt op zijn eind en het nieuwe jaar doet zijn opwachting,. Als de oliebollen in de buikjes zijn en het vuurwerk is afgeschoten, hangen we een nieuwe kalender aan de muur. Het jaar is nu 2018. We heffen het glas en toosten op het nieuwe jaar.  Het is als een nieuw schrijfschrift, je bladert er doorheen en ziet al die, nog lege bladzijden en vraagt je af wat daarop allemaal geschreven kan worden. Het is een leeg boek en je hebt er invloed op,  wat erin komt te staan. Het schrift waar ik nu in schrijf is bijna vol en als ik daarin terugblader zie ik waar ik mee bezig ben en wat me ook aan het vormen is. Je weet pas wat je denkt als je hoort wat je zegt en dat geld ook voor het schrijven. We hebben de neiging om aan het begin van iets, ons iets voor te nemen, zo’n leeg schrijfschrift om er dagelijks in te schrijven, een nieuw jaar om anderszins iets te doen wat je vaker, of misschien iets dat je niet meer moet doen.  Zoals langs de weg allerlei verkeersborden staan die aangeven wat daar bedoeling is, daar een maximale snelheid aanhouden van 50, verderop wordt door een blauw bord met een grote P aangegeven, dat er een parkeerplaats is, maar ook met belijning en pijlen op de weg die richting aangeven. Dat wil niet zeggen dat we allemaal dezelfde richting uitgaan, maar de richting die je gaat wordt aangegeven met de signalen, gegeven door borden of andere, voor iedereen begrijpbare  iconen.

De borden op je levensweg en ook het pad dat je gaat in het nieuwe jaar, moeten op een andere wijze geïnterpreteerd worden. Je lichaam is er één van. Ben je moe, dat is een sein om te rusten, heb je pijn aan je gebit is het raadzaam de tandarts er naar te laten kijken, heb je dorst, drink dan wat. Een boek, radio of TV programma kan iets in de aandacht brengen, dat jou aandacht nodig heeft en zo kom je ook allerlei “borden” tegen die je ergens voor waarschuwen of je informeren. En net als bij een bord die je maant tot een maximum snelheid van 50, is dat terplekke, je kunt niet zeggen; oké dat doe ik straks op de snelweg wel. Toch hebben we op ons levenspad, laat ik nou maar voor mezelf spreken, een sterke neiging tot uit stellen. Naar een vakantie, dan ga ik die boeken lezen, of zelfs naar een pensioen, dan ga ik…  Het schrijven is een voornemen, waar ik me elke dag aan houdt, omdat ik me het voorgenomen heb en ik heb het me voorgenomen omdat ik graag wil schrijven. Een aantal boeken die door me gelezen moeten worden, omdat die mogelijk de informatie doorgeven, die aansluiten op de route die ik afleg op mijn levenspad. Iemand benadrukte het lezen van boeken en dat je je niet moet laten leiden door wat een boek kost, maar, zo zei hij, vraag je jezelf af, wat het je kost als je dat boek niet leest. Het zijn de borden langs je pad. Als je een bord negeert, kan je dat een bekeuring opleveren. Levenswijsheid is niet enkel iets dat van buiten naar je toekomt, het kan ook een innerlijke stem zijn die je voorziet van de nodige informatie, of mooier gezegd, inspiratie.

Daar staan we dan op de drempel van een nieuw jaar, een nieuw schrift, vol met nog onbeschreven bladzijden, die door jou kunnen worden beschreven, elke dag een paar bladzijde en als het even niet zo gaat als je je voorgenomen hebt,… een klok  die stilstaat geeft toch elke dag twee keer de juiste tijd aan. Je kunt vanaf elk punt weer verder gaan, zoals de klok door een nieuwe batterij weer elk moment de juiste tijd kan aangeven. Ik wens jou een mooi leeg schrift en een nieuwe batterij voor je klok en een heel goed 2018.

Voor jouw gewenst door, je beste vriend. ( Als we dat nog niet zijn,... kan geregeld worden. )

Stem

Als je naar je innerlijke stem luistert, wie praat er dan eigenlijk?  Is het je opvoeding die het programma in je hoofd herhaald, je ouders, je cultuur je religie die allemaal een stem in je opvoeding hebben gehad en als een achtergrondprogramma meedraait en in alle je beslissingen zich bemoeid. Is het een boek dat, ondanks dat je maar een gedeelte van de inhoud kent, ook je doen en laten beteugeld.  Hoe vaak doen we iets vanuit een voorgeprogrammeerd gedrag?

Ik merkte, toen we ergens op vakantie waren en op een ochtend een deuntje begon te fluiten. Ik keek op mijn horloge, het was elf uur en dinsdag, dat was het tijdstip dat ik thuis gewoon was naar een radioprogramma te luisteren, dat begon dinsdagmorgen, om elf uur. Dat programma begon met een tune en dat deuntje  liep ik daar op mijn vakantie ver van de radio vandaan te fluiten. Zonder dat ik daar speciaal aan dacht,  maar precies op het tijdstip dat het radioprogramma begon, popte dat deuntje bij me op. De patronen die je jezelf aanmeet, worden programma’s die zich deels bewust maar ook voor een groot deel onbewust aan je voor doen. Zo wil ik wakker worden zonder een wekker te zetten, om niet met een luidgerinkel uit je slaap getrokken te worden, maar de stille biologische klok zijn werk laten doen.  Meestal werkt het en wordt ik vanzelf wakker op het tijdstip dat ik van tevoren had bedacht. Zonder toeters en bellen, maar organisch wakker worden. Er is iets in mij dat weet hoe laat het is en daarvoor hoeft het niet op de klok te kijken. Zo zijn er tal van voorbeelden te benoemen, waar je voor een deel door je onderbewustzijn wordt bestuurt. Hoe vaak gebeurt het niet tijdens het rijden in de auto, dat je je opeens afvraagt waar je bent. Blijkbaar in gedachten verzonken heb je de route toch zonder kleerscheuren en deuken afgelegd. En als er zich iets vreemds voordoet ,ben je zo weer terug bij de werkelijkheid om op tijd te kunnen ingrijpen.

Een geur kan je jaren in je herinnering terugwerpen, een stuk muziek van weleer kan je met weemoed vervullen en een vreemd soort heimwee bij je oproepen, en je vraagt je af, waar dat toch vandaan komt? Het kondigt zich aan met een bedoeling, het kan je tot iets leiden, tenminste als je er gehoor aan geeft. Zo kan je iemand ontmoeten die je hulp nodig heeft of andersom. Er zijn verschillende uitingen hoe dit stemmetje tot je spreekt en blijkbaar wijzer is dan jezelf bent, of is het soms de diepere wijsheid van je zelf die om één of andere reden toch veilig is opgeborgen in de onbewuste lagen van jezelf. Of is het allemaal terug te brengen op toeval? Dan zou ik toeval toch definiëren als bijzonder, dat het je toevalt en dat is niet zonder reden. Een andere mogelijkheid is door een tekst uit een oud boek je te laten inspireren, daar wijsheid uit te betrekken.  Van de week las ik iets treffends van iemand die toch wat gereserveerd was tegen die oude wijsheden boeken, hij zei erover dat hij toch wat moeite had, iets van iemand uit de oudheid aan te nemen uit een periode dat ze dachten dat de aarde plat was. Dat geeft te denken. Maar dan toch, raadpleeg ik zelf wel een bekend oud boek, wat door een evangelist eens werd aangeduid met; “Vaders mooie boek”.