Stem

Als je naar je innerlijke stem luistert, wie praat er dan eigenlijk?  Is het je opvoeding die het programma in je hoofd herhaald, je ouders, je cultuur je religie die allemaal een stem in je opvoeding hebben gehad en als een achtergrondprogramma meedraait en in alle je beslissingen zich bemoeid. Is het een boek dat, ondanks dat je maar een gedeelte van de inhoud kent, ook je doen en laten beteugeld.  Hoe vaak doen we iets vanuit een voorgeprogrammeerd gedrag?

Ik merkte, toen we ergens op vakantie waren en op een ochtend een deuntje begon te fluiten. Ik keek op mijn horloge, het was elf uur en dinsdag, dat was het tijdstip dat ik thuis gewoon was naar een radioprogramma te luisteren, dat begon dinsdagmorgen, om elf uur. Dat programma begon met een tune en dat deuntje  liep ik daar op mijn vakantie ver van de radio vandaan te fluiten. Zonder dat ik daar speciaal aan dacht,  maar precies op het tijdstip dat het radioprogramma begon, popte dat deuntje bij me op. De patronen die je jezelf aanmeet, worden programma’s die zich deels bewust maar ook voor een groot deel onbewust aan je voor doen. Zo wil ik wakker worden zonder een wekker te zetten, om niet met een luidgerinkel uit je slaap getrokken te worden, maar de stille biologische klok zijn werk laten doen.  Meestal werkt het en wordt ik vanzelf wakker op het tijdstip dat ik van tevoren had bedacht. Zonder toeters en bellen, maar organisch wakker worden. Er is iets in mij dat weet hoe laat het is en daarvoor hoeft het niet op de klok te kijken. Zo zijn er tal van voorbeelden te benoemen, waar je voor een deel door je onderbewustzijn wordt bestuurt. Hoe vaak gebeurt het niet tijdens het rijden in de auto, dat je je opeens afvraagt waar je bent. Blijkbaar in gedachten verzonken heb je de route toch zonder kleerscheuren en deuken afgelegd. En als er zich iets vreemds voordoet ,ben je zo weer terug bij de werkelijkheid om op tijd te kunnen ingrijpen.

Een geur kan je jaren in je herinnering terugwerpen, een stuk muziek van weleer kan je met weemoed vervullen en een vreemd soort heimwee bij je oproepen, en je vraagt je af, waar dat toch vandaan komt? Het kondigt zich aan met een bedoeling, het kan je tot iets leiden, tenminste als je er gehoor aan geeft. Zo kan je iemand ontmoeten die je hulp nodig heeft of andersom. Er zijn verschillende uitingen hoe dit stemmetje tot je spreekt en blijkbaar wijzer is dan jezelf bent, of is het soms de diepere wijsheid van je zelf die om één of andere reden toch veilig is opgeborgen in de onbewuste lagen van jezelf. Of is het allemaal terug te brengen op toeval? Dan zou ik toeval toch definiëren als bijzonder, dat het je toevalt en dat is niet zonder reden. Een andere mogelijkheid is door een tekst uit een oud boek je te laten inspireren, daar wijsheid uit te betrekken.  Van de week las ik iets treffends van iemand die toch wat gereserveerd was tegen die oude wijsheden boeken, hij zei erover dat hij toch wat moeite had, iets van iemand uit de oudheid aan te nemen uit een periode dat ze dachten dat de aarde plat was. Dat geeft te denken. Maar dan toch, raadpleeg ik zelf wel een bekend oud boek, wat door een evangelist eens werd aangeduid met; “Vaders mooie boek”.