Beste vriend ( in ) 30 december 2017
Het jaar
loopt op zijn eind en het nieuwe jaar doet zijn opwachting,. Als de oliebollen
in de buikjes zijn en het vuurwerk is afgeschoten, hangen we een nieuwe
kalender aan de muur. Het jaar is nu 2018. We heffen het glas en toosten op het
nieuwe jaar. Het is als een nieuw
schrijfschrift, je bladert er doorheen en ziet al die, nog lege bladzijden en
vraagt je af wat daarop allemaal geschreven kan worden. Het is een leeg boek en
je hebt er invloed op, wat erin komt te
staan. Het schrift waar ik nu in schrijf is bijna vol en als ik daarin
terugblader zie ik waar ik mee bezig ben en wat me ook aan het vormen is. Je
weet pas wat je denkt als je hoort wat je zegt en dat geld ook voor het
schrijven. We hebben de neiging om aan het begin van iets, ons iets voor te
nemen, zo’n leeg schrijfschrift om er dagelijks in te schrijven, een nieuw jaar
om anderszins iets te doen wat je vaker, of misschien iets dat je niet meer
moet doen. Zoals langs de weg allerlei
verkeersborden staan die aangeven wat daar bedoeling is, daar een maximale
snelheid aanhouden van 50, verderop wordt door een blauw bord met een grote P
aangegeven, dat er een parkeerplaats is, maar ook met belijning en pijlen op de
weg die richting aangeven. Dat wil niet zeggen dat we allemaal dezelfde
richting uitgaan, maar de richting die je gaat wordt aangegeven met de signalen,
gegeven door borden of andere, voor iedereen begrijpbare iconen.
De borden op
je levensweg en ook het pad dat je gaat in het nieuwe jaar, moeten op een
andere wijze geïnterpreteerd worden. Je lichaam is er één van. Ben je moe, dat
is een sein om te rusten, heb je pijn aan je gebit is het raadzaam de tandarts
er naar te laten kijken, heb je dorst, drink dan wat. Een boek, radio of TV programma
kan iets in de aandacht brengen, dat jou aandacht nodig heeft en zo kom je ook allerlei
“borden” tegen die je ergens voor waarschuwen of je informeren. En net als bij
een bord die je maant tot een maximum snelheid van 50, is dat terplekke, je
kunt niet zeggen; oké dat doe ik straks op de snelweg wel. Toch hebben we op
ons levenspad, laat ik nou maar voor mezelf spreken, een sterke neiging tot uit
stellen. Naar een vakantie, dan ga ik die boeken lezen, of zelfs naar een
pensioen, dan ga ik… Het schrijven is
een voornemen, waar ik me elke dag aan houdt, omdat ik me het voorgenomen heb
en ik heb het me voorgenomen omdat ik graag wil schrijven. Een aantal boeken
die door me gelezen moeten worden, omdat die mogelijk de informatie doorgeven,
die aansluiten op de route die ik afleg op mijn levenspad. Iemand benadrukte
het lezen van boeken en dat je je niet moet laten leiden door wat een boek
kost, maar, zo zei hij, vraag je jezelf af, wat het je kost als je dat boek
niet leest. Het zijn de borden langs je pad. Als je een bord negeert, kan je
dat een bekeuring opleveren. Levenswijsheid is niet enkel iets dat van buiten
naar je toekomt, het kan ook een innerlijke stem zijn die je voorziet van de
nodige informatie, of mooier gezegd, inspiratie.
Daar staan
we dan op de drempel van een nieuw jaar, een nieuw schrift, vol met nog
onbeschreven bladzijden, die door jou kunnen worden beschreven, elke dag een
paar bladzijde en als het even niet zo gaat als je je voorgenomen hebt,… een
klok die stilstaat geeft toch elke dag
twee keer de juiste tijd aan. Je kunt vanaf elk punt weer verder gaan, zoals de
klok door een nieuwe batterij weer elk moment de juiste tijd kan aangeven. Ik
wens jou een mooi leeg schrift en een nieuwe batterij voor je klok en een heel
goed 2018.
Voor jouw
gewenst door, je beste vriend. ( Als we dat nog niet zijn,... kan geregeld worden.
)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten