Lego

Mijn favoriete speelgoed was Lego en Mecano, allebei om mee te bouwen. Daarvoor had je wel de hele tafel nodig, om alle onderdelen uit te stallen en met het instructieboekje ernaast, stap voor stap de onderdelen aan elkaar te passen. In mijn tijd was het Lego voornamelijk om huisjes mee te maken en het was al heel wat als je een deurtje had dat echt open en dicht kon en kleine raampjes met glas erin dat je naar binnen, in je bouwwerkjes kon kijken. Had je het helemaal goed voor elkaar dan kon er ook nog een klein lampje in het huisje branden, of had je kleine Lego boompjes of bloemetjes die om het huisje te zetten. De mogelijkheden waren nog niet veel en het zag er allemaal wat houterig uit.

Met de Mecano  kon door de wieltjes en radertjes rijdende dingen gemaakt worden. De basisdoos kon worden uitgebreid en dan waren een hijskraan of zelfs een vliegtuig met draaiende propellers mogelijk. Het was een heel gesleutel om met de moertjes en boutjes alles aan elkaar te monteren. Het raakte uit de aandacht en kwam in een grote doos op zolder te recht. Maar Lego bestaat nog steeds en heeft zich ontwikkeld op dingen waar ik nu stik jaloers op ben, wat wij niet hadden in onze tijd. Het technische Lego waarmee je nu vliegtuigen kunt bouwen die zo echt zijn, het ontbreekt er alleen nog aan dat ze echt kunnen vliegen, maar wat moet het kind van nu trots zijn als hij zo’n bouwwerkje kan voltooien.

Nu hebben we dan kleinkinderen en die krijgen op hun verjaardag en met Sinterklaas ook weer dozen met Lego. De tafels worden weer leeggemaakt en de steentjes uitgestald,… op de keper beschouwt is er niet veel verandert.
Zo, Sinterklaas, als U nou tegen elke verwachting toch zou bestaan, … ik zou graag alsnog zo’n doos technisch Lego willen,….als het niet past in de schoen, zet het er dan gerust naast.

 Bij voorbaat, Dank U Sinterklaaaaasje.