Ik tel weer mee,...

Dit weekend is tuinvogeltelling. Ik zit achter het raam met een schrijfblokje de soorten te turven die op de voertafel komen. Het hele jaar voer ik  dagelijks een handje voer, maar in de wintertijd wat extra. Dan hangen er ook wat voerapparaten met zonnebloempitten, pindanetten en wat vetbollen in de tuin. Toen de afgelopen dagen de grond bedekt was met een laagje sneeuw, wisten de vogels het voer in de tuin wel te vinden, maar nu het weer is gedooid is het weer wat rustiger in de tuin. Dat komt de teling niet ten goede, want van de week zaten er vinken in de tuin die nu weer in hun groepen door de bossen trekken. Vogels hebben zo mijn voorkeur en trekken op elke plek waar ik ben mijn aandacht. Als ik ze niet zie, dan hoor ik ze wel. Een paar jaar geleden was ik bezorgd of ik misschien ooit eens uitgekeken zou raken op de vogels. Het zijn toch dezelfde soorten die elke keer weer in de tuin komen of die je op je wandeling spot. Je zou het onderhand wel eens gezien kunnen hebben. Maar toch, als ik met de kijker weer zo’n vogeltje dichterbij haal en de glans in de oogjes zie, de details op het verenkleed, raak ik zo weer in de ban van mijn gevleugelde vriendjes.

 In het boek “ Alle vogels” van Koos van Zomeren, lees ik allerlei verhalen over vogels. Het verhaal over de Torenvalk, waar het vrouwtje in de paartijd stopt met jagen en zich door het mannetje prooi laat aanbrengen. Doet hij dat onvoldoende dan kan hij toekomstige jongen blijkbaar niet goed voeden, en wijst ze hem af. De Torenvalk jaagt door te wiekelen of te bidden, dat is door stil in de lucht te hangen en vanuit die positie naar prooi te speuren. De veldmuizen waarop hij jaagt hebben een cyclus van twee uur dat ze boven de grond komen om voedsel te zoeken en daar is de valk op afgestemd, dat hij daar niet voor niets in de lucht hangt te bungelen, wat hem de nodige energie zou kosten. Zo heeft elke vogelsoort zijn unieke eigenschappen en als je daar dan weet van hebt en je komt ze dan weer tegen in de natuur, kijk je weer met nieuwe ogen naar zo’n dier. Dan lijkt me dat het uitgekeken raken op de vogels niet aan de orde is. Alleen al de beweging in de tuin is al aangenaam. Daar heb ik, elk jaar, wel een paar zakken voer voor over.
( Door het regenachtige weer viel het aantal getelde vogels wat tegen, maar toch heb ik een aardig lijstje kunnen doorsturen . )