De Hosta’s
in de tuin doen het goed in de tuin en dat is te danken aan de aanwezigheid van
de eenden in mijn tuin, die wel een slakje lusten. Slakken die op hun beurt wel
een Hosta blaadje lusten. De kleine eenden familie die nu in onze tuin woont,
een moeder met twee kuikens hebben mij van de week de nodige hoofdbrekens bezorgd.
Eén eendje blijft erg achter in groei, terwijl het tweede kuiken al behoorlijk
is gegroeid, is dat kuiken niet veel groter dan toen hij vier weken geleden uit
het ei kwam. De moeder eend is erg beschermend en laat niet toe dat je te dicht
bij haar kroost komt, ze blaast tegen je om duidelijk te maken dat je uit de
buurt moet blijven. Terwijl ik er op toezie dat hun voerschaal regelmatig
gevuld wordt, lukt het toch niet het vertrouwen van moeder eend te krijgen.
Maar van de week lukte het, het kleinste eendje buiten de tuin te komen, om
vervolgens daar naar de moeder te piepen die op haar beurt weer bleef
aanmoedigen om terug te komen. Ik had geen idee hoe hij aan de overkant van het
muurtje is gekomen en ging op jacht op het kleintje weer terug te vangen in de
tuin, toen ze, ik weet niet hoe, opeens weer terug in de tuin was, tot grote
geruststelling van de moeder en ook die van mij. Maar het kleine eendje had de
smaak te pakken en wist zich telkens een weg te vinden naar het perk naast de tuin,
daar waar ook de katten lopen en omdat ze constant zit te piepen een makkelijke
te vinden prooi voor een kat zou kunnen zijn, geen moedereend die haar daar zou
kunnen beschermen en zowel moedereend als ik waren erg bezorgd over het lot van
dit kleintje. Tot op een avond de deurbel ging en iemand die een honderd meter
verderop woont, in een doos het kleine eendje bij ons bracht, het zat bij hun
in de tuin. De volgende ochtend zag ik het nog vrolijk met zijn broertje in de
vijver zwemmen en ik hoopte dat dat kleintje nu zijn lesje wel had geleerd en
bij moeder zal blijven. Toen ik tussen de middag even thuis was en alleen de
moeder en het grote kuiken zag, merkte ik dat moeder eend niet meer ongerust
zat te kwaken en contact maakte met het kleine kuiken. Aan de rand van de
vijver lag in het water het levenloze lijfje van het kleine kuiken. Alle zorg
en toewijding van de moeder hebben niet gebaat en waar we bang voor waren dat
een kat hem te pakken zou krijgen, was het toch in het water van de vijver dat
het eendje het begaf. Nu heb ik nog de moeder en één kuiken in de tuin en nog
even dan ga ik deze verhuizen naar de polder. Kunnen de slakken weer hun plek
innemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten