Trouw

 

De afkeer om geen goede voornemens te hebben is elk jaar weer opvallend. Waarom zou ik goede voornemens moeten hebben aan het begin van het jaar, werd me terug geslingerd, een haast felle weerstand tegen het idee als je een GOED voornemen overweegt. De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens wist iemand anders me te vertellen, een weg die toch niemand wil inslaan, en als je op weg gaat met een voornemen naar de hel, ja,… dan zou ik het ook niet doen. Door nog eens goed te luisteren wat je zegt, kun je toch wel tot een beter besluit komen dan dat. Een goed voornemen is juist dat, iets goeds, en als je dat als het asfalt gebruikt naar de hel, dan ben je niet goed bezig. Het wordt misschien lichtvaardig gedaan; in een impuls zeggen dat we iets niet meer doen vanaf 1 januari.  We hebben zelfs een excuusmoment bedacht door de derde maandag van januari uit te roepen als Blue Monday, de dag dat je faalt in je voornemen en afhaakt. Een voornemen heeft wat voorbereiding nodig. Als het goede voornemen bedacht wordt is datgene wat je je voorneemt op dit ogenblijk dus niet goed. Iemand zei eens dat het openlijk uiten van een voornemen het toegeven van een falen is.

Een voornemen is iets wat voor verbetering vatbaar is. Ben jij dat ook? Dan is een voornemen een goed stap in die richting. Het is je navigatie voor dit jaar op een bestemming te zetten. Zaak is dan wel de instructies te volgen en niet bij de eerste de beste afslag van de route af te gaan en de navigatie te negeren die telkens zegt je om te draaien. Zijn we zo gehecht geraakt aan het idee dat wat we ons voornemen dat het toch uiteindelijk niet haalbaar is? Iemand die begint met hardlopen is ook niet de volgende dag al klaar om een marathon te lopen. Maar door een schema van hardlopen te maken en wekelijks een paar keer te trainen, zou je aan het eind van het jaar een marathon kunnen lopen. Als je dat zo zou voornemen, zou het je wel eens kunnen lukken.

 Voor mij is het voornemen van verleden jaar ook weer het voornemen van dit jaar. Verleden jaar heb ik me voorgenomen een flink aantal boeken te lezen en heb een lijst gemaakt van boeken die ik wilde lezen. In een schrift schreef ik de titels van de boeken die ik wilde lezen en herlezen. Het herlezen van boeken viel ook onder een voornemen, iets wat ik eerder niet deed, omdat ik het boek die ik gelezen had, beschouwde als afgesloten en dus gelezen. Maar er zijn zoveel boeken langsgekomen en van sommige kan ik de inhoud maar gedeeltelijk herinneren. En dan nu als een oefening in geheugen, herlees ik nu elk jaar een aantal boeken die ik voorgaande jaren heb gelezen. Die boeken, naast nieuwe boeken kwamen afgelopen jaar op de lijst. Ik heb ze allemaal kunnen afstrepen en er zelfs in de loop van de tijd boeken bij aangevuld, die ook gelezen zijn en aan het eind van het jaar heb ik in totaal vier boeken meer gelezen dan ik me had voorgenomen. Die lijst hield me bij de les en stimuleerde me om dagelijks te lezen. Het heeft me een schat aan boeken opgeleverd en de voldoening om trouw te zijn aan een voornemen en daardoor aan mezelf.