Afgelopen weken waren er twee planeten die steeds iets dichter bij elkaar kwamen te staan. Jupiter en Venus. Een heldere opvallende verschijning, die vanaf zonsondergang tot een uur of negen zijn te zien en zakken dan samen over de horizon heen. De NOS kopt met het bericht: “Twee heldere lichtpunten aan de hemel: Venus en Jupiter “ kussen” elkaar.” Vandaar die haast om samen achter de horizon weg te kruipen. Venus de godin van de liefde heeft een afspraakje met Jupiter. Elke avond staan ze wat dichterbij elkaar en dan staan ze zo dicht bij elkaar dat ze elkaar lijken te kussen. Het moet wel een handkus zijn, want de afstand tussen die twee is toch nog 700 miljoen kilometer, bijna 5 keer de afstand die er tussen de Zon en de Aarde is. Als ik mijn liefje een kus wil geven, moet ik toch wel wat dichter bij haar zijn. De volgende avond staan ze er weer en nu staat Venus boven Jupiter tot ze weer achter de horizon verdwijnen. Elke avond even kijken, want het is een gebeuren dat maar eens in de veertig jaar plaatsvindt. Ik herinner me veertig jaar geleden dit gebeuren niet meer en over veertig jaar, als alles goed gaat ben ik 107 jaar, of ik dat ga meemaken, zou kunnen, maar is niet waarschijnlijk. Of ik bekijk het vanaf hemels perspectief… of het is echt de laatste keer,… of bestaat er toch reïncarnatie en heb ik dan nog een kans om het te zien. Bij het laatste blijkt dat er moeilijk herinneringen van vorige levens zijn, dus beschouw ik het dan weer helemaal als nieuw. Het heelal zit vol met mysterie en we weten er nog maar een fractie van. Wat ik dan wel weer knap vind is, dat wat we nu zien, zich over veertig jaar nog eens herhaald. Komt nu, in het meest pessimistische idee bij me op, of we dan er nog wel zijn? De Aarde draait wel door als het onleefbaar is geworden, kijk maar naar al die andere planeten. Geen sprankje leven te bekennen, maar het draait en bestaat met of zonder ons. Dat we naar buiten gaan en even opkijken naar twee planeten die daar even samen rondhangen. Of het tot kussen is gekomen? Zo niet dan moeten die ook weer veertig jaar wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten