Expositie

 

Op zolder heb ik een atelier ingericht, de plek waar ik ijverig met verf en kwasten in de weer was. Het staat er in de verleden tijd en dat is het grotendeels ook zo. Op het schildersezel staat nog een schilderij die ik een tijd geleden afmaakte, maar er is de klad in gekomen, de witte canvassen, nog met plastic eromheen, staan te verstoffen in de hoek, opgedroogde verf op het pallet en de tubes verf liggen met de dopjes erop in de la. Het voornemen het weer op te pakken heeft nog steeds geen begin gekregen. Als ik kunstboeken doorblader of kunstenaars bekijk op You Tube of TV, begint het weer te kriebelen. Het atelier kan niet meer zo genoemd worden, er wordt niet meer geschilderd, toch zit ik hier vaak om te schrijven zoals dit blog. Om me te blijven inspireren heb ik me wel omgeven door boeken en schilderijen. Menig kunstboek staat in de kast, net als in de opslag van een museum, waar vele werken worden onttrokken aan het oog van de bezoeker. Zo staan er menig kunstboek met zijn schatten onzichtbaar tussen de twee kaften in een boekenkast geschoven. Alleen de rug van het boek verteld iets over het boek dat tussen anderen boeken staat. Sinds kort heb ik daar wat op gevonden. Er staat een muziekstandaard, waar een extra klein schilderij op kan prijken. Ik ben begonnen met
“ De ark van Noach” een boek van Rien Poortvliet. Het lijvige boek heb ik opengeslagen op de muziekstandaard gelegd en elke dag sla ik er een bladzijde van om.

Zo heb ik een mini expositie gecreëerd en komen de schatten die verborgen tussen de bladzijde van het boek, tot hun recht en zie ik elke dag een andere afbeelding uit het boek. Toen het boek ‘uit’ was heb ik een volgend boek gepakt, een vlinderboek, met prachtige foto’s van gekleurde en sierlijk gevormde vlinders van over de hele wereld. Wat anders bij het doorbladeren van zo’n boek in een moment aan je voorbijgaat, staat nu de afbeelding een hele dag op de standaard en elke keer als ik boven kom zie ik een vlinder, sla de bladzijde om voor een nieuwe afbeelding voor die dag. Dat boek werd weer opgevolgd door een ander boek met mooie platen en nu staat er een boek van Walty Dudock van Heel op de standaard. Elke dag wat nieuws, elke dag een prikkel en een inspiratie. Ik las in een aantekenschrift het volgende citaat: “Houdt ijzer een tijdje in contact met een magneet en het ijzer wordt magnetisch.”  Kom in aanraking om geïnspireerd te worden. Elke dag een nieuwe bladzijde open te slaan, brengt me in contact en maakt me magnetisch. Het schetsboek ging weer open en de potloden geslepen. De lijnen vulde de bladzijde weer en het was alsof ik weer thuiskwam. Uit de tube drukte ik weer verf op het pallet en er ontstond weer een nieuw schilderij. Daar heb ik lang op gewacht, of was het misschien dat het lang op mij heeft moeten wachten?