Van koud naar warm.

Toen mijn zoon met nog een paar anderen,in februari 2009 ‘s morgensvroeg in een hutje in Noorwegen werd gedropt, vroor het hard. De prooi die was uitgelegd om de arenden te lokken en als fotomodel te laten fungeren, was stijf bevroren. De nodige extra kleding moest mijn zoon warm houden want pas tegen vijf uur in de middag werden ze weer opgehaald en zolang moesten ze wachten, stilzitten en hopen op gunstige omstandigheden, wat zowel het weer als de opkomst van de vogels betrof.


Sneeuwbuien, kou en het alles om de steen- en de zeearend voor de camera te krijgen. Het resultaat loog er niet om, honderden foto’s werden ingeladen in de computer en slechts een paar geselecteerd om op zijn web-site en op birdpix te plaatsen.

Ik selecteerde er twee om als model te fungeren. Een arend zittend op een besneeuwde tak en op een groot formaat begon ik de vliegende zeearend te schilderen. Makkelijk was dit niet en ik heb het ook weer een tijd aan de kant gezet. De grote robuuste vogel had veel donkere schaduw onder de vleugel en veel detail aan veren, waar ik me niet direct aan durfde te wagen.

Maar dan toch werd het paneel weer op de ezel gezet, het was inmiddels zomer 2010, de nodige kleuren op het pallet gedaan en weer aan het werk. Het begon onder mijn handen vorm te krijgen en de kleuren, de details leken opeens te kloppen. Dat gaf de burger weer moed, het hing daar in de blauwgrijze lucht zonder poten en daar stokte ik weer even. Maar goed kijken en proberen en doen en daar vloog de arend compleet op mijn paneel. Zou ik de sneeuw er ook op aanbrengen? Als ik het laat sneeuwen op het paneel kan het makkelijk de hele afbeelding bederven. Ik heb mijn atelier op zolder en het waren warme dagen. In mijn korte broek en in mijn blote bast, begon ik de sneeuwvlokken te schilderen. Het zweet gutste over mijn hoofd op die warme zolder. Toen bedacht ik dat toen mijn zoon daar in het koude hutje zat en deze foto maakte bekant verkleumde, en zie mij hier zitten met het zweet op mijn hoofd, dezelfde sneeuw te schilderen.

Toen het schilderij afgewerkt en gevernist was kreeg het een plaats boven de bank in de huiskamer. Toen mijn oudere zus het schilderij kwam bekijken was haar reactie : “Ik krijg er kippenvel van.” Kijk ,daar kreeg ik het weer koud van.