Externe harde schijf.

Het eerste dagboek dat dateert uit 1966. Dat ging over een kip, daarna ben ik mijn belevenissen met een zekere regelmaat gaan opschrijven. Het thema was altijd; de natuur. Later kwamen er verhaaltjes uit mijn pen en een periode heb ik sprookjes geschreven. Als ik weer eens de zolder opruimde kwam ik hier en daar wat van die pennenvruchten tegen en was direct afgeleid. Ik verdwaalde dan weer helemaal in de tijd en las dan weer de verhalen van weleer terug. Dat schoot nooit zo op en van opruimen kwam dan nog maar weinig.  Foto albums, brieven en de antwoorden op die brieven, aantekenboekjes vol met citaten uit de boeken die ik ooit heb gelezen. Hier ligt wat en in een la ligt wat, boven op de kast liggen een paar volgeschreven dagboeken, in een boekenkast staan wat notieboeken geparkeerd.  Door het hele huis ligt wel iets wat ik heb volgeschreven, bewaard in mappen en in schriften.

Een paar weken geleden volgde ik een gesprek op TV en er werd een kist op tafel gezet. Deze kist behoorde aan en schrijver en alles wat hij geschreven had bewaarde hij in die kist. Die schrijver maakte niet zo’n indruk op mij, maar het idee wel. Ik zou ook wel zo’n oude dekenkist willen, om daar alles wat ik geschreven heb in te bewaren. En via een vriendin kwam ik in het bezit van zo’n oude dekenkist. De kist een beetje opgeknapt, niet te veel om hem een oude stoffige indruk te laten behouden en uit alle hoeken en gaten mijn schrijfsels tevoorschijn gehaald. Als het allemaal verspreid llgt, ontgaat het je hoeveel het zou kunnen zijn. De kist is groot en ik dacht dat een paar stapeltjes en dat er dan nog een zee van ruimte in die kist zou zijn.  Maar bij elkaar gebracht was het een behoorlijke hoeveelheid en driekwart van de kist kon ik er mee vol krijgen. De kist bevat nu mijn hele leven tot nu toe. Het doet me denken aan een schilderij van Jopie Huisman, die van een oude vrouw haar eerste schoentjes  en de schoenen die onder haar sterfbed stonden op één schilderij samenbracht. Hij zei over dit schilderij: tussen die twee paar schoenen ligt haar hele leven. Nu heb ik een kist waar mijn hele leven ( tot nu toe ) qua schrijven in ligt. Maar het is nog werk in uitvoering.
Je zou deze dekenkist mijn externe harde schijf kunnen noemen.