Door het werk bestrijk ik een groot gebied en rij met mijn
busje verschillende locaties af voor het ziekenhuis waarvoor ik werk. De
Stobbenweg bij Elburg is één van de plekken waar ik de auto even aan de kant
zet en tijdens mijn boterhammetjes met de kijker over het meertje speur. Het meertje zit vol met allerlei soorten
eenden. Zo heb ik nog een paar vaste plekken waar ik even stop en mijn pauze
houdt. Onderweg van Lelystad naar Amersfoort rij ik door de polder en rij dan
na de sluis van Nijkerk een stukje langs de dijk van de Arkenmener polder. Loop
de dijk even op en kijk aan de ene kant over het water en de andere kant over
de weilanden. Het water wordt daar gemarkeerd
door een rij palen en verderop door grote keien om bootjes te belemmeren het
achterliggende water in te varen. Meestal zitten daarop de aalscholvers en
kokmeeuwen. In het water dobberen de nodige eenden soorten. Op de weilanden de
ganzen en kieviten. Het is misschien een
tien minuten dat ik daar even sta. Laatst zwom er een grote groep aalscholvers in
formatie op het water, alleen een klein stukje van de rug en hals boven het
water. Regelmatig doken er een aantal onder om verderop weer boven te komen en
dat herhaalde zich telkens terwijl de groep rondzwom. Op een middag stond ik
weer op de dijk en er gebeurde naar mijn idee niet veel, maar ik vergistte me.
Een jongen kwam op
een scooter aangereden en stopte bij mij, hij had een kijker om zijn nek en
vroeg of ik de geelpootmeeuw al gezien had. Ik had hem wel door, hij probeerde mij
voor de gek te houden en lachend zei ik hem nog nooit gehoord te hebben van een
geelpootmeeuw, laat staan er één gezien te hebben. Hij leidde mijn blik naar de grote zilvermeeuw
staande op de eerste steen na de paaltjes. Ik richtte de kijker erop en
inderdaad had de meeuw gele poten. Maar ik heb geen idee wat voor kleur poten
een zilvermeeuw heeft, ik was nog niet geheel onder de indruk. Hij wees me op
de meeuw die een paar stenen verder stond en deze zilvermeeuw had grijze poten.
Zijn bewijs werd sluitend. Het vergelijk stond naast elkaar. Een geelpootmeeuw. Thuis in mijn vogelboeken
was hij niet te vinden, maar het alwetende internet liet me met een paar
klikken de afbeelding en de omschrijving van deze meeuw zien. Een zeldzaamheid deze
geelpootmeeuw, die weliswaar sprekend op de zilvermeeuw lijkt, op die gele
poten na. Werd deze middag op de dijk door de geelpootmeeuw toch nog een
bijzonder moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten