In de strakblauwe lucht was een veldleeuwerik opgestegen en
al klimmend liet het zijn lied over de hei schallen. Ik tuurde de lucht in om
het vogeltje gewaar te worden, maar ondanks dat ik het luide, doordringende,
constante liedje hoorde, kon ik hem maar moeilijk vinden tussen al dat blauw.
Na lang turen werd ik hem even gewaar daar hoog in de lucht. Soms wacht ik, dat
ze na een poosje zingen en fladderen daar hoog in de lucht, dat ze hun
vleugeltjes bollen als een parachute en dan langzaam naar beneden zweven, om
dan tientallen meters boven de grond, hun vleugeltjes tegen hun lijfje drukken
om dan als een baksteen naar de grond te vallen. Vlak boven de grond spreidt
het zijn vleugeltjes weer uit om zijn val te remmen en strijkt neer in een
heistruikje. Zo doen veldleeuweriken dat. Hier getuige van te zijn, vraagt wel
van je om er even bij stil te staan. Voegt dit toe aan mijn geluk dit te
beleven? Ja en nee.
Ja, omdat ik een moment nam, omhoog tuurde om ‘oog’ contact
te maken met een vogeltje daar hoog in de lucht. Nee, omdat ik daarvoor langs
menig vliegend en zingend leeuwerikje ben gereden, zonder dat ik daar speciale
aandacht voor had. Ik fietste gewoon met de hond over de hei, zoals elke
morgen. Maar dan is het, het geheel waar ik van geniet en daar zit de
veldleeuwerik in en de koekoek en de
ekster en de torenvalk en de mistflarden laag over de hei en de ….Ik voel me
gelukkig en bevoorrecht daar een moment te zijn en toch blijft er nog veel te
wensen over. De rest van de dag ligt nog voor mij en hoewel ik het hier goed
heb op de hei, blijf ik hier toch niet de hele dag. Het is een moment dat,
wanneer bewust beleefd wordt, zoals het omhoog turen en luistern naar de
veldleeuwerik, dat plaats, tijd en beleving even samenvallen. Voor de duur dat
het duurt en zolang je er de tijd voor neemt. Tijd om te wandelen, tijd om te
lezen, naar muziek te luistern een gesprek met iemand te voeren. Het probleem
van ongelukkig zijn is misschien wel dat dat we geen tijd hebben, dat we niet
in het heden zijn, of zoals het populair gezegd wordt: In het NU zijn.
Het afwezig zijn, of in het verleden bezig zijn of de blik
gevestigd op de toekomst, maakt dat je misschien het heden mist. Hoewel de
dingen waaraan je een herinnering hebt het heden ook kunnen verrijken en de
verwachtingen die je aan de toekomst hebt ook het nu kunnen versterken. Neem de
knoppen die je aan de boom ziet ontluiken, je kunt je nu al verheugen op het
komende blad en dat geeft nu de vreugd van de lente. Het is nu lente en de
knoppen die nu open gaan geven uitzicht op de volle groene bomen. Geluk is van
dat moment te genieten, of aandacht te geven… en aandacht, zoals Ikea’s reclame
leus zegt; Aandacht maakt alles mooier.
Die is raak. Aandacht maakt alles mooier. Aandacht die jij er aan geeft, de
keuze om het door die bril te willen zien en de schoonheid te ontwaren. We
hebben van alles tot onze beschikking om gelukkig te zijn. Wat is er nog te
wensen over? Ja, zeker wel, de wens dat
we ons dat blijven beseffen. Want geluk en gelukkig zijn is misschien niet iets
wat er is, maar dat we moeten maken. De ingrediënten en de instrumenten
daarvoor zijn rijk voor handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten