“Hij maakt de geesten rijp”, dat was de missie van een
staatsecretaris die in de kamer de ministers moest beïnvloeden met zijn ideeën
om meer geld beschikbaar te krijgen voor zijn departement. Het ging over een
bedrag van twee miljard euro. Dan moet je met goede argumenten komen, om zo de
‘geesten rijp te maken’. Ooit waren we al onder de indruk als het om miljoenen
ging, maar nu wordt blijkbaar met het grootste gemak over miljarden gepraat.
Het gaat hem waarschijnlijk lukken, want als de geesten rijp zijn, is het ook
zo goed als, binnen. Het is dat, wie het hardst kan praten of het goed kan
verkopen, het meest succes lijkt te hebben. De media is ook voornamelijk
geïnteresseerd in dat soort figuren en snelt met camera en microfoon er naar
toe om daar een pittig nieuwsfeitje van te maken. Ondertussen rijpen er mede
daardoor nog meer geesten. Of het waar is, is misschien helemaal niet zo
belangrijk, als het maar goed en stevig gezegd is. We hoeven het ook allemaal
niet te begrijpen, juist als het vaag en misschien zelfs wat mysteries klinkt,
is het misschien juist daarom wel geloofwaardig. Precies waar we heen willen,
we geloven het. Het rijpingsproces voltrekt zich naar wens.
Een kritiek op de kerk is gebaseerd op een soortgelijk idee.
Eerst maakt de kerk je vertrouwd met het idee dat je zondig bent, dus voor God
onaangenaam. Je vaste bestemming is hierdoor dat je voor eeuwig verloren gaat
en daar is de hel voor ingericht. Eeuwig pijn en onder het bewind van de
duivel. Als de ( jouw) geest rijp genoeg is, dan rijkt de kerk de hand uit en
biedt vergeving aan en een toegang naar de hemel, dat dan ook een escape uit de hel is. We blijven dan wel zondig, maar dat houdt ons
bij de les. Ook hier is het begrijpen ervan niet belangrijk, onwenselijk zelfs,
je dient het te geloven… Altijd weer interessant hoe een buitenstander het weet
te formuleren, het stemt tot nadenken. Maar als je geest is gerijpt onder de
koestering van de religie, zal het niet meevallen daar iets in te veranderen.
Het is als een pepretuum mobile, dat wat eenmaal in beweging is gezet, door
eigen energie blijft doordraaien.
Dat ronddraaiende idee is helemaal niet zo kwalijk, want
alles om ons heen heeft een rondgang, een ritme. Sommige woorden komen ook in
paren: Man en vrouw, leven en dood, haat en liefde, oorlog en vrede,… en zo
maar door. De jaargetijden zijn een
terugkerend en bewegend geheel, het hele heelal draait er ook lustig op los.
Onze bloedsomloop, het kloppen van het hart. Het woord waar het nu om gaat is ook
zo,n paar: rust en vrede. Hoe kunnen we daar onze geesten rijp voor krijgen. Zo
moeilijk is dat misschien niet, neem de fiets, fiets dan naar een groot
glooiend heideveld. Zoek het hoogste punt en stop daar. Pak uit je tas een
boekje en je thermosfles met koffie. Ga tegen een boom zitten. Kijk om je heen
en mompel zoiets als: ‘wat ben ik toch bevoorrecht’. Voel de rust, lees wat in
je boekje dat je altijd bij je hebt en schrijf wat als dat zo te pas komt. Daar
zit je dan, ver weg van het geroezemoes van de wereld, de zon schijnt over het
veld. Het rijpt je geest. Het is hier rustig en vredig. Ach, maar dat hoef ik
jouw niet te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten