Poppy

Een grote vis en een Octopus jagen allebei op  hetzelfde visje. In plaats van elkaar te beconcurreren gaan die twee een samenwerking aan. De grote vis en de Octopus trekken samen op en gaan op zoek naar prooi. De grote vis wees de prooi aan en de Octopus probeerde dan met één van zijn armen hem uit een dunnen spleet te krijgen. Als het visje wist te ontsnappen aan de tentakel van de Octopus wist de grote vis hem te pakken. Zo gebruikte de Octopus de grote vis om de visjes  op te sporen en de vis gebruikte de Octopus om de vissen uit de nauwe spleten te jagen. Zo had de ene keer de Octopus beet en de andere keer de vis, een samenwerking in wederzijds voordeel.  Twee verschillende soorten dieren  die blijkbaar met elkaar kunnen communiceren en met elkaar samenwerken. 

 Wij kunnen ook samenwerken met andere levensvormen. Van de week zag ik een documentaire waarin Arita Baaijens met drie kamelen door de woestijn  trok.  De vrouw  die in verhouding tot de kamelen een klein poppetje is, toch drie kamelen kan leiden en ze volgen haar en luisteren naar haar instructies.  Mijn dochter die met paarden omgaat die in kracht haar ver overstijgen, laten zich een bit in de mond leggen en laten zich berijden. Ik zelf heb een nazaat van de wolf in huis en we beschouwen elkaar als vriend. Wij kennen ook zo verschillende samenwerkingen met verschillende diersoorten. Dieren zijn dan wel de ondergeschikten en laten zich leiden verbaal of middels andere signalen. Op onze beurt zijn wij ook weer lijdzaam, wat me opviel in een uitzending van de BBC, het programma  “Countryfile”. Elke zondag op TV en gaat over de natuur, cultuur en kunst in Engeland. Rondom deze tijd dragen de verslaggevers een poppy op hun jasje, dat is het bloemetje van de klaproos die symbool staat voor de herdenkingen van de beide wereldoorlogen.  Het programma ging deze keer ook over de oorlog en bezocht allerlei plekken die met de oorlog te maken hadden. De monumenten, de veteranen, en uiteraard de oorsprong van het symbool de poppy, de klaproos welke betekenis zo’n klein nietig bloempje in die oorlogen heeft gehad. Het bevat een klein beetje morfine, die op het slagveld toegepast werd als pijnstiller. Het rood van de klaproos staat voor het bloed van al de gesneuvelde soldaten en de klaproos verscheen op stukken grond die door bombardementen omgeploegd waren, want het zaad van de klaproos ontkiemt het best op kale gronden. 

Wij in Nederland herdenken ook op 4 mei alle slachtoffers van de oorlogen, maar de Engelsen in November ( 11-11 om 11 uur ) alleen de gesneuvelde soldaten. Vooral de eerste wereldoorlog, de loopgravenoorlog zijn zoveel slachtoffers gevallen, dat het haast oneerbiedig klinkt als je er kritiek op zou uiten, want daarbij doe je de slachtoffers en hun nabestaanden tekort. Er wordt al snel gedacht dat een militair uniform garant staat voor veiligheid en bescherming. In Amerika hoor ik ( op TV ) dat de militairen bedankt worden met de woorden: Thank you, for serving my country. Het oorlog voeren wordt geëerd en ook in Counrtyfile werd een item gewijd aan een veteraan, die uitgezonden was naar Afghanistan.   Hij was getraumatiseerd, maar vertelde trots dat hij gediend had als ‘Snipper’ o.t.w. een sluipschutter. Nu deed hij mee aan een project in het bos met andere getraumatiseerde soldaten om een oud bouwwerk te restaureren en hij zorgde voor het houtsnijwerk ter versiering van het gebouw, als zijnde een therapie voor de verschrikkelijke dingen die hij had meegemaakt. Het geeft mij een gevoel van onrecht dat deze mensen die vanuit een schuilplaats als sluipschutter op voorbijgangers schoot. Laatst was iemand in Vegas die dat deed om vanuit een flat op een menigte te schieten, zo iemand is gestoord en mocht hij levend opgepakt worden zal hij daarvoor berecht worden. Deze snipper die in dienst staat van een land mag legaal moorden en zelf ter plekke beslissen waar wel en niet op te schieten. Dient zoiets de veiligheid van zijn thuisland? Zal hij zittende in zijn veilige schuilplek schietend op waarvan hij denkt en beslist dat daar op geschoten kan worden, heeft hij ook maar iets bijgedragen aan de veiligheid en de oplossing van het conflict? Hij zelf is er met mentale schade vandaan gekomen en ook voor hem dragen ze rond deze tijd allemaal  een poppy op de revers. Engeland eert de gevallen soldaten en de getraumatiseerde missiegangers met een klaproos, een oorlog waar gruwelijkheden als heldendaden wordt gezien. Er zijn zelfs al drones die het vuile werk opknappen.  Hoe makkelijk laten we ons leiden door dat wat zo verkeerd is in ons menselijk ras, het in staat te zijn om vreselijke slagvelden met bloed te doordrenken en dan beweren dat we daar onze vrijheid aan te danken zouden hebben. De Engelsen laten zich een poppy opspelden en geven daarmee hun goedkeuring en lijdzaam volgt de natie het spoor van geweld en nemen desnoods zelf eraan mee of geven hun zonen daarin een plek.  Veel, heel veel geld en middelen worden daaraan besteed, dat zoveel meer zou kunnen doen als het om conflictoplossingen gaat.

Daryl Davis in de documentaire van Netflix, zoekt  als zwarte Amerikaan  contact met leden van de KKK en probeert vriendschap met ze te sluiten. Hij zegt dat zolang we in gesprek zijn kunnen we niet vechten. Hij verdiept zich in het doen en laten van de clan en weet meer dan menig clanlid over de KKK. Hij is openhartig en maakt inderdaad vrienden uit die club, sommige verlaten de clan en geven het uniform aan Daryl.  Met vriendschap lukt het hem door te breken en meer dan 40 leden zijn eruit gestapt en deze hebben weer een meervoud gemotiveerd er ook mee te stoppen. Een moedige man die het beest van geweld een bit in de mond weet te leggen en het te temmen. Zoals de vis en de Octopus samenwerken en er beide profijt van hebben.