Boom planten

De op internet opgezochte vakantiehuis aan de kust, lokte ons door mooie foto’s van het verblijf en de omgeving, te boeken voor een midweek. In januari hadden we al een week gepland, de derde week in september. Toen het uiteindelijk bijna zover was, begon ik toch te twijfelen of het gehuurde tenthuisje wel warm genoeg zou zijn in het najaar. Maar we bofte, de weerberichten beloofde die week een mooie nazomer en daar zitten we dan op de veranda van ons  huurhuisje voor een paar dagen. In het zonnetje en niet al te ver weg van het strand. Ik weet niet of in de brochure ook nog vermeld stond dat we dan ook konden genieten van de nieuwe aanvliegroute van Schiphol, die vanaf de Noordzee een bocht maken, over ons tijdelijk verblijf naar de landingsbanen van de luchthaven. Ik bedacht dat het wel eens een voorproefje van de vliegtuigen zou zijn die straks over ons dorp, vanaf het nieuwe vliegveld in Lelystad komen overvliegen. 

Ik telde in een kwartier tijd hier vijf vliegtuigen, dat is elke drie minuten één, die luidruchtig en laag overkomen.  Het is een prachtig gezicht zo’n groot apparaat door het luchtruim te zien klieven, maar op den duur toch wat gaat vervelen. Toch was dat niet het grootste probleem wat me bezighield toen ik vliegtuig na vliegtuig nakeek.  Ik begrijp dat je als compensatie van de enorme CO2 uitstoot er de mogelijkheid bestaat om een boom  te planten. Goed bezig zou je zeggen. Ik tel er één in drie minuten, spreidt dat uit over de dag, de week een maand, een jaar,… de planeet zou inmiddels vol geplant moeten zijn met bomen. Dat we door de bomen de vliegtuigen niet meer zien. We zijn al behoorlijk goed bezig als we in plaats van de auto op de fiets stappen en geven onszelf een klopje op de schouders. 

De vliegtuigen zijn maar een derde van het vervuilingsprobleem, waarmee we straks veel te warme zomers, te veel regen, harde stormen en smeltende ijskappen gaan ontketenen. Vliegtuigen, auto’s en industrie leveren de helft van het probleem en let op,… de veeteelt in zijn eentje de andere helft. Ik heb nog nooit gehoord dat iemand voor elk biefstukje een boom beloofd aan te planten, voor elke gehaktbal  een mooie eik neerzet en voor elke BBQ een klein parkje aanlegt. Willen we echt wat doen aan de dreiging van milieuvervuiling, dan begint dat op ons bord. Daar kunnen we op gebied van dierenleed en dus ook vervuiling een behoorlijke slag slaan.  Want in die schuren die her en der verspreidt staan in ons idyllische boerenland, staan dieren opgepakt en leveren daar naast het vlees een enorme uitstoot aan schadelijke gassen. Daar kan geen vliegtuig tegenop. Zomaar een gedachte die bij me opkwam op de veranda van het vakantiehuisje, waar de overvliegende vliegtuigen ( in het uurtje dat ik nodig had dit stukje te schrijven toch een dikke twintig)  mij de inspiratie voor dit betoog gaven