Werelden.

Het voer voor de vissen in de vijver zijn droge korrels die op uit de kluiten gegroeide hagelslag lijkt, blijft op het wateroppervlak drijven. De vissen hebben het zo door en komen van alle kanten aangesneld om hun deel op te eisen. Ze plukken het van het wateroppervlak en trekken de korrels naar beneden en ik zie het in hun bekken verdwijnen. Het water is hun element, hun wereld waar ze met hun gestroomlijnde lijven door het water bewegen als in een dans, op een muziek die alleen onder water klinkt.  Dat oppervlak is de grens tussen hun wereld en de mijne. Het water is hun leefgebied en daarbuiten kunnen ze niet leven, die zelfde grens is een grens voor ons, wij kunnen weliswaar in het water vertoeven, maar niet zoals de vissen er verblijven. Het is een vliesdun laagje dat deze werelden scheidt. De zwemmer die een paar weken geleden de Elfstedentocht zwemmend aflegde en door  lange blootstelling aan het water,  zag zijn handen zo gerimpeld dat het er niet uitzag. Wij horen niet in het water, dat is de plek voor de vissen.  Wij horen op het droge thuis. Ze kunnen onder water ademen, wij zouden er stikken. Als ik mijn hand vol voerkorrels leeg strooi over het water plopt er voor de vissen opeens iets in hun wereld, als manna uit de hemel. We leven in twee aparte werelden die toch met elkaar verweven zijn. Toch zijn er meer van die werelden.

Als ik ’s avonds op de hei loop en de vleermuizen zie rondvliegen, zie ik ook een andere wereld als die van ons.  Zien wij met onze ogen, de vleermuis heeft het gehoor waarmee het met echolocatie de boel observeert en in het pikdonker zich tussen de takken kan manoeuvreren. Waar wij onze kop stoten, “zien “zij met hun oren de obstakels en gaan eromheen. Een nachtvinder kan een partner ruiken op grote afstand en zo vinden ze elkaar. Vogels vliegen over grote afstanden en hadden de wereld al ontdekt ver voor Columbus die claim deed. Onze wereld is verweven met veel andere werelden , de één niet minder belangrijk dan de andere, hoewel we soms wel zo arrogant zijn om te denken dat onze wereld recht heeft op al die andere werelden. Veel dieren bezitten zintuigen die de onze ver overtreffen en onze lichamelijke prestaties  zijn klunzig van die ten opzichte van dieren. Het past ons wat meer bescheiden te zijn.