Een nieuwe specht.

Mijn wandelingen zijn vaak over dezelfde paden en dat is niet uit gemakzucht, maar ik kom graag op die plekken en heb die min of meer eigen gemaakt. Het kleine weilandje omzoomd door oude eiken, het pad waar zomers de varens hoog staan, het brede ruiterpad waar ik altijd verwacht dat er iets het pad oversteekt, het gebeurt niet vaak, maar dan toch is er de herinnering van die ochtend dat er drie reeën  overstaken, een vos scheumde langs de rand van het pad en die keer dat een das vluchtig het pad daar overstak. Telkens kijk ik het pad in, want je weet maar nooit. Op de ochtend wandeling heb ik nu op de route drie spechtennesten. De spechten hebben, in dit geval allemaal eiken, waar ze vakkundig een holte in hebben uitgebeiteld, met een perfect rond vlieggat. In die holte maakt de specht zich een nest en worden er de eieren in uitgebroed. Als dan de schalen openbreken, begint voor de oudervogels een drukke tijd, in het begin als de jongen de ogen nog gesloten hebben en nog hoegenaamd kaal zijn, is  het nog de rustigste tijd, maar als de ogen open gaan en de veren beginnen te groeien worden de jongen veeleisender en laten ze constant hun bedelroep horen. Als een stationair lopende motor roepen de jongen om voedsel, meer, meer, meer. Op deze manier laten de spechtennesten zich makkelijk vinden en op de korte route die ik ’s morgens loop, tel ik er dus drie, plekken waar een jong spechtengezin woont.

 Op een afstand ga ik dan kijken hoe de oudervogels af en aan vliegen om aan de behoefte van hun jongen te voldoen. Tot op een ochtend bij één van de spechtengaten het stil is, die zijn gisteren waarschijnlijk uitgevlogen. Er zijn een aantal soorten spechten in het bos te vinden, van de Bonte Specht, de Grote, de Middelste en de Kleine Bonte Specht, waarvan de Grote de meest voorkomende is. Dan heb je ook nog de Groene Specht en dieper in het bos woont ook nog de Zwarte Specht. De Middelste Bonte Specht  had ik nog nooit gezien. Maar toen ik bij een spechtennest zat te kijken, landde op de stam bij het vlieggat een Bonte Specht met een rode kuif. Dat moet hem zijn: de Middelste Bonte Specht. In heel mijn vogel carrière, had ik hem nog niet eerder gezien, tot van de week. Thuis in de boeken nagekeken en de geluiden op internet opgezocht en het kwam allemaal overeen met wat ik had waargenomen. De volgende keren dat ik er langs kwam, heb ik er wat extra tijd voor uitgetrokken om mijn nieuwe spechtensoort nog een keer te kunnen zien.