De natuur en ik

 

Het groene blad aan de bomen neemt op één of andere manier waar dat het elke dag korter licht is. Een signaal voor de boom om het bladgroen uit het blad terug te trekken en deze kostbare voedingsstof weer terug te laten stromen de boom in. Hoe de boom dat weet en weet wat te doen is mij niet duidelijk. Als ik de stam af kijk en tussen de takken zoek, ik zie nergens iets wat op sensoren lijkt, zoals wij onze ogen en oren hebben om de omgeving gewaar te zijn.  Als het bladgroen uit de bladeren wegvloeit, verkleurd het blad en weten wij weer dat het herfst is. Zoals de vogel die zingt laat weten dat het voorjaar is, laten de bomen ons weten dat het herfst is door het verkleuren van het blad. Zo gaat dat en daar heeft de natuur ons niet voor nodig, wij kunnen ons erover verwonderen, dat al die dingen plaatsvinden. Er is zoveel om ons over te verwonderen en wijzelf vallen daar ook onder. Vaak hebben we het idee dat we los staan van de natuur en die vergissing heeft al heel wat fouten veroorzaakt, vaak ten nadele van de natuur. 

Het viel me gisteren weer eens op toen we in Ikea liepen, waar de parkeerplaats vol stond en de mensen in de winkel op zoek waren naar spullen in hun huizen. Ook wij liepen er met een boodschappenlijstje en keken om ons heen om eventueel toch meer in het winkelwagentje te stoppen dat we eigenlijk nodig hebben. Het ging ons om een klok in de keuken en een deurmat voor bij de voordeur, maar kozen daarvoor dat te winkelen in die grote winkel met allerlei hebbe dingen. Al die mensen die daar lopen en waar sommige een volle kar voor zich uit duwde, deden me denken aan de prieelvogel. Een vogel uit het tropisch regenwoud, die letterlijk van gebogen takjes een prieeltje maakt en vervolgens allerlei gekleurde steentjes, bloemetjes en andere dingen verzamelt. Die netjes rangschikt en etaleert en dat alles om een vrouwtje te imponeren. Hij bewaakt zijn prieeltje, want soortgenoten willen nog wel eens wat stelen en ondertussen vult hij zijn voorraad spulletjes aan en geeft het een opvallende plekje. Het is zijn territorium en richt die naar zijn smaak in en hoopt daarmee een vrouwtje te interesseren, die langskomt en met haar kritische blik het alles op waarde schat, ze gaat nog even bij de buurman langs en maakt dan haar keuze. De vogels imponeren door spulletjes te verzamelen en uit te stallen in hun territorium. Zo’n grote winkel met van alles te koop is net zo’n verzamelplek, je gaat ermee langs de kassa en betaald en het is vanaf dan van jou. Het wordt ingeladen in de auto en naar hun territorium gereden. Wij hadden ook een paar spullen meer dan op ons lijstje stonden en brachten dat mee naar ons territorium. De nieuwe klok hangt aan de muur en de deurmat ligt voor de deur. Onze motivatie is anders, maar we lijken toch wel erg veel op zo’n prieelvogeltje. Zoveel verschillen we niet en zo ver staan we toch niet van de natuur af.