Zaterdag

 

Zaterdag, zoals het elke zaterdag weer zaterdag wordt, met daarin de ritmes en de gewoontes van de zaterdag. Weekend, even niet door het werk gedicteerde ritme, boodschappen doen voor het weekend en voor een deel voor de rest van de komende week. Een verhaal te schrijven voor de middag als ik mijn vriend weer ga bezoeken en we elkaar het verhaal dat we schreven voor de zaterdag, elkaar voorlezen. Iets wat tot een gewoonte is uitgegroeid en nu al verscheidene jaren zo gedaan wordt, wat een bijzondere eigenschap aan onze vriendschap geeft. De gesprekken die we voeren en de gesprekken die we hebben naar aanleiding van het verhaaltje dat we voor elkaar schreven, die in schrijfstijl van elkaar verschillen, een verschil die ons ieder uniek maakt en elkaar daarvoor bewonderen. De overeenkomsten die we met elkaar hebben als het gaat over het leven, de natuur en het geloof. We hebben heel wat meningen daarover gevormd en ook al heel wat weer herzien en bijgesteld. We leven ons eigen leven en door de week gaan we ieder ons eigen gang en denken na over het verhaal dat we op papier gaan zetten voor de zaterdag. Gebeurtenissen, fragmenten uit de gelezen boeken, films, TV, radio, het brengt me de indrukken waar een verhaal uit op te maken valt. 

 Het is als de warmte die een broedende vogel aan zijn ei geeft door toewijding en geduld, zelfs haar lichaam aanpast door een broedvlek op haar borst vrij te maken dat het ei door die plek de meeste warmte aangeboden krijgt en het ei laat groeien, dat wat in het ei zit, een gelei en een dooier, een nieuw leven in de dop dat enkel warmte verlangt, maar alles heeft om tot een vogel uit te groeien. De moedervogel heeft geen enkele instructie gehad, toen er een ei door haar gelegd was, wist ze wat ze te doen had en volgde die innerlijke instructie op, zonder misschien een teken te hebben dat wat ze doet ergens toe leidt. Die innerlijke drang iets te doen, die wij misschien te vaak negeren, maar die de broedende vogel, zonder boeken, zonder uitleg door onderwijs, van binnenuit weet. Als een ei vanbuiten af gebroken wordt is het kapot, als het breekt van binnenuit, begint het leven. Het leven vind zijn eigen weg. Zo gaat het vanaf het eerste ei af en zo zal het zich herhalen zolang er vogels zijn die een ei leggen. Het wonder en wonderlijke van het leven vindt voortdurend plaats, het kuiken krijgt vleugels en kan vliegen, met de kracht van kwetsbaarheid ontvouwd het leven zich en zonder daarin het voor te nemen, vastbesloten zijn het leven aan te gaan.
Ik ben leven dat leven wil, te midden van leven dat leven wil. Op zaterdag en elke dag van de week.