maandag 10 juli 2023

Paradijs

 

Voor de één is het een vakantie en dat was aan ons de vraag of wij op hun huis wilde passen. Niet zozeer om het huis zelf, maar om de tuin en daar toe te zien, dat als het nodig is te sproeien en de planten in de tuin te begieten. Het huis is gelegen in het bosgebied " De Dellen" bij Epe en het idee trok ons wel daar een poosje te verblijven. In de tuin komen verschillende vogelsoorten en regelmatig wordt de tuin door twee hazen bezocht, Boerenzwaluwen cirkelen door de lucht en het is hier goed vertoeven. De Dellen is een prachtig bos en heide gebied, dat doorsneden is met fietspaden, iets wat wij als liefhebberij hebben, om einden te fietsen. Je kunt daar alle kanten op en daar was het ons ook om te doen. Het geeft een vakantie gevoel, terwijl het helemaal niet zo gek ver van huis is. Een eigenschap van het gebied is dat er veel bankjes staan en een aantal picknick tafels, iets waar ik graag gebruik van maak om wat te schrijven en te lezen. Na het eten zoek ik dan zo’n plek op en mijn favoriet die ik in de korte tijd die we hier zijn, al heb is een bergje met een bankje, waarvan uitzicht op een meertje. Het is een ruim meertje en links is een klein verval dat kabbelend in het meertje stroomt. Het zonlicht valt uiteen in honderden fonkelde kleine sterretjes die schitteren, op de rimpels van het water. Een bries duw kleine rimpels voor zich uit. Het beweegt en schittert en de strakblauwe lucht wordt in het water weerspiegeld. Met grote vaart komen libelle ’s langs  en met een lichtheid fladdert een vlinder voorbij. Een paar Meerkoeten hebben een toegewijde zorg over drie kuikens. Een andere eend met drie kuikens steken het meertje over en hoewel ik ze goed in de kijker heb, kan ik toch niet goed zien wat voor soort eendje dat is. De kuikens duiken zo nu en dan onder. Ik weet niet wat het is, zelfs het vogelboekje geeft geen naam aan deze vogel.

Het meertje glinstert in het zonlicht, alsof ze een grote parabool is die gericht is op de Hemel om boodschappen van daar naar de Aarde te kunnen zenden. Een klein stukje Paradijs, bewaakt door bordjes  met de mededeling het terrein niet te betreden, die als wakende engelen bij de poorten van dit Paradijs de wacht houden. Kleine fragmenten Paradijs die her en der over de wereld verspreid liggen om ons te herinneren dat er een groot Paradijs is, waar de wakende engel ons eens weer zal begroeten om naar binnen te gaan. Maar zover is het blijkbaar nog niet. Ik hoorde vanmorgen vanaf het militair oefenterrein verderop, zware explosies, en zolang we de oorlog leren en oefenen, blijft het Paradijs gesloten. Zo bezien strijden militairen niet voor de vrijheid, maar voorkomen die.  Wat zou het zijn zoals ergens in de Bijbel staat, dat ze de oorlog niet meer zullen leren en hun wapens omsmeden tot ploegscharen. Nelson Mandela riep zijn mensen op de wapens op te nemen,… en ze in de zee te gooien. Er was weinig voor nodig ons uit het Paradijs te weren, er is meer voor nodig ons weer toegang te geven tot het Paradijs. Elke goede stap is een stap in die richting en dan klinkt het ooit: bestemming bereikt.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten