zaterdag 20 april 2024

Kriebels

Elk jaar rond deze tijd is het weer raak. Je wordt er toch dol van, als de lente eenmaal uitbreekt, gaat het allemaal tegelijk. Komt het blad uit de knoppen van de Berk haast de Beuk zich, hetzelfde te doen, bloeit de Krentenstruik als een maagdelijke witte  bloemenpracht, is het ook zo weer uitgebloeid en dan weet de Brem niet hoe gauw die de krent moet opvolgen met de gele bloemetjes, alsof de struik in brand staat. Langs de paden groeit en bloeit opeens van alles zoals de Lelietjes van Dalen, het Dalkruid, Bosviooltjes, Bosveldkers, Fluitenkruid, alles lijkt tegelijk te komen, ik weet soms niet waar te kijken.

 Ik denk dat ik maar een afspraak maak met de oogarts. Ik bel en krijg de assistent aan de telefoon en ze vraagt wat mijn klachten zijn. Ik leg haar uit dat het voornamelijk in dit gedeelte van het jaar de klacht opspeelt, ik kan me niet heugen dat er een jaar voorbij is gegaan dat ik in het voorjaar en de lente er geen last van heb gehad. Heeft u een allergie en daardoor misschien last van uw ogen; wilde de assistent weten. Nee, nee het is ernstiger legde ik haar uit, ik kom elk voorjaar ogen te kort,.. toet, toet toet, ze had opgehangen. Ik heb ook vernomen dat het altijd lente is in de ogen van de tandarts assistente, misschien moet ik haar eens bellen hoe zij dat doet.

 Met mijn oren ben ik meer tevreden in de lente, want die registreren gelijktijdig meerdere geluiden en dat kan ik wel aan.  Zo hoorde ik dat de Koekoek weer in het land was en wilde zijn roep maar al te graag weer eens horen. Op de hei wil hij nog wel eens rondhangen en daar fietste ik dan op een zonnige zondagochtend naartoe. In de schaapskooi, op de hei, logeren elk jaar Boerenzwaluwen en bouwen daar ook hun nest. Ook een vogel die op mijn lijstje stond, want de Boerenzwaluw had ik dit jaar ook nog niet gezien. Ik ga ergens op een bankje zitten, waarvan ik een groot deel van de heide kan overzien en als daar de Koekoek van zich laat horen, zal ik hem vast wel horen en met nog meer geluk misschien ook nog te zien te krijgen. De zwaluwen meldde zich letterlijk bij het bankje aan en vlogen over me heen, niet één, maar meerder, dan zal de zomer nu niet lang meer op zich laten wachten. ( Alhoewel de week erop was het nat en koud, ’t leek wel weer Herfst.) De sierlijke vogels met hun vlugge wendingen en vliegkunst, vlogen laag over het pad en zullen deze lente en van de zomer weer een rijke invulling geven aan de omgeving. Van de winter heb ik een paar keer een nare hoest en een kriebel in de keel gehad, maar nu is het lente, eindelijk van die winterse ongemakken af, maar nu is dan die kriebel uit mijn keel  naar beneden gezakt naar mijn buik; Lentekriebels. De Koekoek laat op zich wachten voor die ochtend, maar ik zie er naar uit dat ik hem weer ga horen en dan zullen die kriebels ook weer van zich laten gelden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten