Krantenknipsel

Uit het boekwinkeltje in Putten, heb ik al een mooie collectie oude natuurboeken gevonden.  ik ben nu één van die boeken aan het lezen van Engelhard de Witt die een boek heeft geschreven over vogels. Het heet “Buiten bij de vogels” en is geillustreerd door Rein Stuurman, die ook één van mijn eerste vogelboekje ,  Zien is Kennen “heeft geillustreerd, dat ik als kind als een verjaardagscadeau kreeg. En dan staat er op het schutblad een ex libris van A.B. Wigman,  een andere bekendere schrijver uit die tijd. Het boek wat ik nu in handen heb komt uit 1943. Het heeft dus in de boekenkast gestaan van die bekende schrijver die net als zijn tijdgenoten, een bijzondere pen voerde, maar toch in de vergetelheid raakten. Hun boeken komen nu uit inboedels in tweedehands boekwinkels terecht en dan is het een treffen er een paar te vinden. Uit de boekenkast van Wigman zijn verschillende boeken van hem en van andere bekende en minder bekende schrijvers uit die tijd, zoals Engelhard de Witt, en als ik het ex libris van Wigman niet op het schutblad had zien staan, dan had ik het misschien weer terug gezet. Maar de boeken te lezen die een geliefde schrijver gelezen en in zijn boekenkast had staan, is toch wel bijzonder genoeg om het in mijn collectie oude natuurboeken op te nemen. Ik lees de verhalen die hij schreef en raak onder de indruk van de mooie en bijzondere zienswijze en het vermogen om het te omschrijven. In het hoofdstukje dat hij aan het Goudhaantje wijdde, het kleinste vogeltje van Europa, schrijft hij over het nestje van deze vogeltjes: “ Een juweeltje van huisvlijt. Pluisjes, veertjes, haartjes, plukjes mos; ziedaar, is dat geen zachte kraamkamer voor de creme boongrote eitjes, met schaaltjes, dunner dan het kostbaarste porselein? “  (deze zin zou je hardop moeten lezen om de schoonheid van deze woorden tot je door te laten dringen) en dat is dan één zin, maar verderop lukt het hem weer een briljante zin te vormen.  De bladzijde zijn oud en vergeelt, maar de pentekeningen van Rein Stuurman steken scherp af op de bladzijde en zijn veelvuldig aan te treffen, elk bij het verhaal dat daar bij hoort.

Tussen de bladzijde van boek van Engelhard, lag een kranteknipsel met het overlijdensbericht van deze schrijver. Deze man uit Apeldoorn is maar 33 jaar geworden en in zijn bericht staat van deze vogelaar in hart en nieren dat hij: “ Mooie plannen voor de toekomst had, die nog meer aan de bescherming der vogels zou worden gewijd, vervallen met dit heengaan,dat stellig voor de dierenbescherming en voor ons in het bijzonder een verlies betekent”.  Het boek heeft dit bericht bewaard en is mij toegevallen. Het fotootje in het bericht laat me een man zien, die een kloppend hart voor de natuur had en al wat deze man meer had kunnen doen, is vervallen met dit heengaan. Ik ben blij dat de momenten dat de bladzijde van dit boek open liggen er weer iets van de waarde van dit menselijk leven tot zijn recht komen. Ode.