Vraag en antwoord

 

Van de week werd me met een vraag en antwoord spelletje de vraag gesteld welke films ik graag keek. Het zal niet bevreemden dat ik natuurdocumentaires boven aan de lijst had, maar dat ik er ook wel een bezwaar erbij kon noemen, namelijk; de muziek die de beelden begeleiden. Van de natuurfilms spant de series van David Attenbourough wel de kroon. Prachtige beelden en scenes die je voorgeschoteld krijgt van ver weg gelegen gebieden, van dieren waarvan je het bestaan niet afwist en daar zijn ze dan volop in het scherm. Of het nu een diepzeeopname is van een bizar uitziende  diepzeekreeft, met uitpuilende ogen, lange tentakels, of een Arend die hoog tussen bergketens doorzweeft, het wordt allemaal bij je thuisgebracht in prachtige opnames, waarvan je eerder je afvroeg; hoe krijgen ze dat gefilmd? Je vraagt je dat al niet meer af, want we zijn verwent en krijgen keer op keer het mooiste voorgeschoteld. Het verhaal dat bij de scenes hoort wordt door de vertrouwde stem verteld door David Attenbourough, prachtig, prachtig. Maar,… die pompeuze muziek er tussen door. Zit een Orca achter een prooi aan, dan zwelt de muziek aan, draaft een leeuw achter een Zebra dan dreunt de muziek op de stappen van de vluchtende dieren. Onder water beelden worden vaak met een synthesizermuziek begeleid. Klagelijke klanken, alsof dat het onderwatergebeuren vertegenwoordigt. Als ik mijn hoofd onder water heb is het stil, hooguit wat geruis van geluiden boven het water, maar verder is het stil, ik hoor daar geen muziek, dan alleen de geluiden die er thuishoren.  Als ik in de polder ben en er vliegt een groep Ganzen over, wil ik het gegak en eventueel het geruis van de vleugels horen, de wind door het riet en andere omgevingsgeluiden.

Ik kijk zelden sport, zeker geen voetbal, maar ik weet dat er tijdens een wedstrijd nooit muziek wordt gehoord. Stel dat iemand met de bal een opening weet naar het doel en er klinkt dan pompeuze muziek, tromgeroffel of trompretgeschal. Welnee de sfeer van het stadion, het gejuich en gejoel, de oeh’s en de aah’s uit de vele kelen, wat de sfeer van het voetballen kenmerkt, moet over de boxen van de TV meebeleefd worden. Een Formule 1 race, de jankende motoren dulden ook geen begeleiding van vioolmuziek. Bij tennis moeten we de plop van de bal horen en het gekreun of het gegil van de spelers. Ondanks het bezwaar van de ( overdaad ) aan muziek bij de natuurfilms, staan deze films op nummer 1 van films waar ik graag naar kijk en heb dan eigenlijk geen tijd om naar sport te kijken. Dat was mijn antwoord op de vraag van het vraag en antwoordspel.