C/2023 A3

 Sta ik daar op de hei en kijk naar boven. Mijn blik gericht op de zuidwestelijke hemel. Een komeet C/2023 A3 (Tsuchinshan-Atlas) suist langs de Aarde en die wil ik graag zien. Een tijdelijke  verschijning die eens in de 80.000 jaar de Aarde passeert. En het zal weer tachtigduizend jaren duren voordat het weer langs de Aarde komt. Om kort te zijn heb ik de komeet niet gezien, of ik was te laat, want het was zichtbaar vlak na zonsondergang, of het was te bewolkt. Maar de wetenschap dat de ruimte zo groots is, dat zo’n komeet er een rondgang van zoveel jaren kan maken en dat met een aanzienlijke snelheid door het heelal schiet. Ik heb het dan niet buiten gezien, maar wel een foto, een stip met een lange sluier. De komeet is bijna 3 kilometer in diameter en zijn staart van stof en gassen strekt zich uit over tientallen miljoenen kilometers. Dat heb ik erover gelezen en dat weet ik ervan en wat zou ik het met eigen ogen gezien willen hebben. Maar het is al weer voorbij, het is weer uit het zicht van de Aarde.

Tachtigduizend jaar en een staart van miljoenen kilometers lang, dat is toch niet te bevatten voor een simpele ziel? Toch heeft deze simpele ziel er gedachten bij. Stel de komeet houdt het lang genoeg uit om de aarde nog eens te bezoeken, dat is dan weer over zovele jaren. Wij hebben een jaarteling die net een tweeduizend jaar bestrijkt, deze komeet gaat een veel en een veelvoud mee van onze jaartelling. We hebben niet echt een visitekaartje afgegeven, onze generatie heeft in de tweeduizend jaar niet bepaald een geschiedenis waar we trots op kunnen zijn, vol met oorlogen, vervuiling van het milieu, en uitroeiing van diersoorten. ( we zijn toch beter dan dat ??) Een buitenaards wezen zou toch niet een goede indruk van ons kunnen hebben. Nou is een komeet niet een buitenaards leven, maar een blok steen, een vuile sneeuwbal van gas en gesteente, maar toch, als hij om de 80.000 jaar langskomt is het nu de eerste keer dat het onze invloed  op deze planeet kan waarnemen. Hoe zal het de volgende 80.000 jaar neerkijken op de Aarde? Staat er dan ook een versie van ons op de hei en kijkt die op naar het heelal om de komeet voorbij te zien komen? Tachtigduizend jaar is een lange tijd, een tijd dat we het beter kunnen doen. Wie weet is dan onze planeet er beter aan toe. Wij zullen het niet meemaken, maar het ligt voor nu, wel in onze handen, of het zover kan komen.