Wat zou het zijn?

 Het begon met zo’n mooi verhaal: Het paradijs. Alles was goed, zeer goed. Zie ons nu eens? Op het wereld toneel dreunt het van de bommen, maken we elkaar uit voor allerlei naars en toch lijkt het allemaal ver van ons bed. Onze politiek word bemenst door onkundige mensen die zich uitermate belachelijk maken met vreemde standpunten, waarbij de leugenachtigheid niet geschuwd wordt, maar die gek genoeg veel aanhang hebben. Wat krom is wordt recht gepraat en andersom. Elke keer lijken we verder van het paradijs af te komen. Daar waar de blauwdrukken liggen van hoe we kunnen zijn. Het ligt achter ons en de herinnering is vervaagd tot een kort verhaal in de geschriften van welke godsdienst dan ook. Maar als…als het paradijs nu eens niet alleen achter ons ligt, maar ook voor ons. Niet zozeer als een plek, niet ergens verstopt in het heelal, een hemel of een hiernamaals, niet verstopt in de gedrochten van de religie of een heilig boek, maar binnen handbereik.

 Ooit ontdekte we elektriciteit, als een energiebron om lichten mee te ontsteken, ovens te verwarmen, maar elektriciteit is niet uitgevonden, het was er altijd al. Mozes zou er gebruik van kunnen hebben maken, maar het was nog niet ontdekt en er waren nog geen toepassingen voor. Het is ook nog eens onzichtbaar, maar leg bedrading aan in het huis en stopcontacten, sluit het aan op het elektriciteitsnet en van alles is ermee te doen. Ons verhaal begint ook met iets wat nog niet is ontdekt, maar waar we wel het bestaan vermoeden. Een uitgangspunt een ijkpunt, wat we toen het paradijs noemde, maar we kennen er geen toepassingen voor bedenken. We hebben oorlogen uitgevonden en uitgevochten, wat ons niet menselijker maakte en waar we reden voor hebben ons voor elke oorlog te schamen. De oorlogen worden herdacht alsof de slachtoffers, de offers waren voor de vrijheid.  Oorlogsvoering lijkt op een vorm van godsdienst die grote offers eist en levens verachtende toewijding. Godsdiensten hebben zich tegen elkaar gericht, alsof één godsdienst het alleenrecht zou hebben op wat we God noemen. Doodlopende wegen. We hebben het vaker mis gehad in de geschiedenis en meer dan alles is vandaag de dag er het bewijs van. We lijken op elk gebied de plank mis te slaan en wat zou het zijn als we nu in al die chaos de weg naar het paradijs hervinden?