De Acacia
staat volop in bloei. Trossen witte
bloemen hangen aan de takken en je waant je in aanwezigheid van een mooie
vrouw, geurend naar parfum, als je onder zo’n boom staat. Elk bloemetje scheidt
een geur af die de omgeving van de boom als met een geur-aura omhult. Een geur,
als die in een flesje te vangen was een perfect Moederdag cadeau zou zijn. Meerdere
bloesembomen en struiken lijken dit jaar meer hun best te doen dan anders en
staan ook met hun kleurige bloesems volop te bloeien. In de tuin lijken de
planten er opeens ook haast mee te maken om hun plek in de tuin in te nemen. In
een week tijd zijn de varens tot wel een halve meter hoog gegroeid, bloeit en
groeit het er in een veelheid van kleuren en vormen weer het één en ander en is
er een verwachting naar meer. Wacht maar als de Dahlia weer gaat schitteren,
als de Engelentrompet zijn gele kelken opent. Onhoorbaar klingenlen de
belletjes van de Fuchsia’s en dat kunnen ze de hele zomer volhouden. Ik wil er
niets van missen en daarom gaan we pas in het najaar op vakantie.
In mijn
wereldje is het allemaal goed uit te houden, maar in de grote wereld zijn er
conflicten die door het nieuws en mijn beeldbuis tot in mijn paradijsje
doordringen. Conflicten in Israël waar demonstranten worden doodgeschoten en
vele gewonden vallen. En dat op een plek waar de hele dag het “Shalom”: vrede! wordt
gezegd als groet. Een vrede die ver te zoeken is. Met
wapengeweld wordt nog steeds bedacht en gedacht oplossingen te vinden. Net zo
ondoordacht als het bedrijf dat op de hei met een gifspuit de bramen te lijf
gaat. Terwijl onderhand bekender en bekender wordt dat bestrijdingsmiddelen het
insecten leven heeft geschaad en dat gif in welke vorm dan ook, niet meer
kan. Om de drommel, het kan echt niet
meer. Zelfs het meest milde gif is gif en is schadelijk, welke ‘gunstige “
uitwerking het voor het moment ook lijkt te hebben. De BBQ’s staan weer te
dampen, om een overdaad aan vleesconsumptie te roosteren en menig supermarkt
wil je wel helpen aan de producten en doet het in de reclame. Laatst zag ik een
speenvarken op zo’n offeraltaar liggen, waar feestgangers dan een stuk van af
konden snijden. Een pin in zijn kont die er bij zijn strot weer uitkwam en zo
geroosterd werd boven de hete kolen. Een bizarre vertoning, dat zelfs een dood
dier nog gemarteld moet worden.
Zo heb ik in
een kwartiertje Journaal kijken en de reclameblokken waar je doorheen moet om
de uitzending te zien waar je voor bent gaan zitten, me hardhandig uit mijn
vredige wereldje laten rukken. De actualiteiten programma’s kondigen nog meer
problemen aan die we elkaar aan doen. De knop gaat op uit en ik ga natrillend
van al dat nieuws in de tuin zitten.
Even stoom afblazen. Zou het een oplossing zijn dat iedereen een
tuintje aanlegt, kan die soldaat zijn geweer even neerleggen en wie weet raakt
hij bedwelmd door de geur van de Acacia. Dan pak je van je lang zal ze leven
dat geweer toch nooit meer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten